Nga: Christopher Henry Muwanga Barlow
Përktheu: Enver Robelli
Sot e kreva pjesën time
të punës për ndërtimin e shtetit.
E solla me veturë sekretarin e shtetit
në një ngjarje të rëndësishme dhe urgjente
në të vërtetë për drekë në Vic*.
Menyja reflektonte rëndësinë e tij
birrë të ftohtë të markës Bell me muhabet të lehtë
ndjekur me pulë të pjekur me zemërmirësi
verë për të mbushur zbrazëtinë e të qeshurave.
Një akullore për t’i kallajisur barsoletat stereotipe
kafe për ta mbajtur të zgjuar sekretarin gjatë kthimit.
E ktheva prapa sekretarin e shtetit.
Gogësinte pandërprerë prapa në veturë
dhe për t’i bërë ballë gjumit befas më pyeti
miku im, hëngre ti ndonjë gjë?
U përgjigja duke shikuar vendosmërisht drejt
dhe duke qeshur fshehurazi për kujdesin e tij të vonshëm
jo, thashë, nuk kam ngrënë, dua të heq pak kile!
Mandej ai u përgjigj me një seriozitet,
që mua më shumë më argëtoi se sa më zemëroi
Mwanan chi**, as unë s’hëngra gjë!
Atje isha për çështje të shtetit.
Detyra shumë të ndjeshme diplomatike, ti e kupton këtë
miku im, kjo nuk më shkon pas midesë,
më shkakton ulcera në stomak dhe gazra.
Ah, vazhdoi ai duke gogësitur,
sa gazepin e heqim duke e ndërtuar shtetin!
Shih ti, edhe sekretari i shtetit paskësh ulcera!
Ulcerat e mia janë po aq të mundimshme, kujtoj unë,
por ato i ka shkaktuar uria,
jo ushqimi me bollëk!
Kështu, në këtë mbrëmje,
dy shtetndërtues u kthyen në shtëpi
me dhembje të tmerrshme barku
si rezultat i shtetndërtimit
– secili në mënyrë të ndryshme.
* Vic për Victoria, restorant luksoz.
** Emri i shoferit