NATA KUR T’ZU GJUMI

Poezi nga: Cesare Paves Përktheu: Orjela Stafasani

Edhe nata t’përngjan,
nata e largët që qan n’heshtje,
brenda zemrës së thellë,
dhe yjet t’lodhura kalojnë.
Një faqe e prek tjetrën –
dhe një rrëqethje e ftohtë, dikush
lufton dhe t’lutet, vetëm,
i humbur në ty, në ethet e tua.
Nata vuan dhe ka mall për agun,
e shkreta zemër që tronditet.
O fytyrë e ngurtë, ankth i errët,
ethe që trishton yjet,
ka njerëz që si ti presin agun
duke vështruar në heshtje fytyrën tënde.
Je shtrirë poshtë natës
si një i mbyllur e i vdekur horizont.
Zemër e shkretë që tronditesh,
një ditë të largët ti ishe agu.