Shumica e adhuruesve të filmit që marrin pjesë në Festivalin e Filmit të Venecias këtë vit nuk kanë qenë brenda në një teatër për muaj me radhë.
“Kam ecur vërtet me emocione në tapetin e kuq të festivalit, me njerëz nga e gjithë bota që festonin kinemanë”, tha Laura Pritchard, 54 vjeçare, një shkrimtare dhe redaktore skenari. “Unë qava”, shtoi ajo.
E vetmja shpërqendrim nga ky moment intensiv, tha ajo, ishte maska që mbante. “Ato nuk janë aq efektivë kur një film të bën të qash dhe ato mbulohen me lot”, tha ajo duke qeshur, shkruan The New York Times.
Edicioni i 77-të i festivalit, i cili u hap të mërkurën dhe do të vazhdojë deri në 12 shtator, është ngjarja e parë e madhe ndërkombëtare e filmit që do të ndodhë që kur coronavirusi mbylli kinematë, skenat e filmave dhe tubimet publike në të gjithë globin.
Festivali më i vjetër i filmit në botë, Venecia ka fituar vitet e fundit një reputacion për shpërblimin e filmave fitues të Çmimeve “Oscar” si: “Joker” i Todd Phillips (2019), “The Favorite” i Yorgos Lanthimos (2018) dhe “La La Land” i Damien Chazelle (2016) . Vizitorëve këtë vit u kërkohet të mbajnë maska jo vetëm në dhomat e shfaqjes, por në të gjithë ambientet e mbyllura të festivalit, që përfshin kafenenë dhe restorantin.
Masa të tjera të rrepta për parandalimin e virusit janë gjithashtu të pranishme, me stacionet dezinfektuese që janë vendosur në hyrjet e ndërtesave dhe lëvizjet e delegatëve të akredituar brenda ndërtesave të festivalit të gjurmuara me leje të skanuara në rast të një shpërthimi. Temperaturat kontrollohen gjatë shfaqjes, dhe vendet e zbrazëta janë të detyrueshme midis spektatorëve.
Në shumë mënyra, përvoja e teatrit të filmit në distanca shoqërore është një përvojë e rehatshme: Ka vend për t’u zgjatur, monopolizimi i pjesëve të krahut vjen pa faj dhe ju mund të shtrini këmbët tuaja me luks.
Ka pothuajse dyfishin e numrit të zakonshëm të shfaqjeve për të akomoduar audienca më të vogla, me distancë sociale dhe festivali ka dy hapësira të reja për shfaqje në natyrë: njëra në majë të një shesh patinazhi në Lido, një ishull i hollë në lagunën Veneciane; dhe një tjetër në kopshtin në ishullin kryesor të Venecias. (Fatmirësisht, koha për ditët e para të festivalit ka qenë e thatë dhe e butë)
Anëtarët e stafit të festivalit ishin vigjilentë – nëse ishin pak në kundërshtim – në zbatimin e rregullit të maskës, duke u thënë bartësve që t’i vendosin ato mbi hundët e tyre. Sidoqoftë, në vendet e ndenjjes së jashtme këtë javë, vizitorët braktisën maskat e tyre për të ngrënë, për të pirë pije dhe për të pirë duhan. Ndërsa të pranishmit të veshur me syze dielli diskutonin për filma dhe pinin pije të ndryshme tema e coronavirusit dukej për një apo dy çaste, mjaft larg.
“Detyrimi për të mbajtur maska edhe gjatë shfaqjeve është një makth”, tha Marianna Serandrei, 54 vjeçare, një vendase në Venecia, e cila ka marrë pjesë në festival që kur ishte adoleshente. Por “qeniet njerëzore mund të mësohen në të vërtetë me gjithçka”, tha ajo, duke shtuar se do të toleronte të mbante një maskë nëse do të thoshte të ishte në gjendje të vazhdonte traditën e saj vjetore të festivalit duke parë deri në tre filma në ditë.
Ndryshe nga Shtetet e Bashkuara, ku mbajtja e maskave është bërë një çështje politike përçarëse, italianët në përgjithësi janë në përputhje me rregullat. Por, para se të fillonte festivali, dukej se mbulesat e fytyrave mund të bëheshin një temë e kontestuar.
Më 25 gusht, organizatorët njoftuan se Cristi Puiu, një kineast rumun i cili ishte ftuar të ulej në jurinë e konkursit, do të qëndronte poshtë pasi u shfaqën “vështirësi të papritura”. Ai është zëvendësuar nga aktori amerikan Matt Dillon.
Zëdhënësi i festivalit tha se Puiu nuk po merrte pjesë për “arsye personale”, por shumë media spekuluan se vendimi ishte ndikuar nga një fjalim që ai mbajti kur prezantoi filmin e tij të ri, “Malmkrog”, në skenën e Festivalit Ndërkombëtar të Filmit në Transilvani muaj më parë.
Sipas raporteve të mediave lokale, Puiu tha se ishte “çnjerëzore” të detyrosh anëtarët e audiencës të vinin maska për të parë filmin, i cili është i gjatë 200 minuta. Ai nuk iu përgjigj një kërkese për të komentuar për këtë artikull.
Formacioni i këtij viti përfshin filma nga më shumë se 50 vende, dhe për herë të parë në një dekadë, filmi hapës ishte nga Italia: “Lacci”, i Daniele Luchetti, një dramë martesore e çrregullt e xhiruar në Napoli. Filmi i ri i shkurtër i Pedro Almodóvar, “The Human Voice”, me protagonist Tilda Swinton dhe bazuar në një lojë nga Jean Cocteau, ishte duke u shikuar këtë javë, dhe më vonë në festival u shfaq filmi i shumëpritur “Nomadland”, nga Chloé Zhao dhe “One Night in Miami”, i regjisores Regina King, do të dalë premierë.
Por me udhëtimin në Itali nga Shtetet e Bashkuara ende të kufizuar dhe fuqia e zakonshme e yjeve të Hollywood-it të ngjarjes u errësua, festivali i këtij viti ka një ndjesi veçanërisht evropiane.
Kjo u theksua nga Alberto Barbera, drejtori artistik i festivalit, i cili ftoi regjisorët nga shtatë festivale të mëdha evropiane të filmit – përfshirë Thierry Frémaux të Festivalit të Kanës – për të hapur ngjarjen. Shumë nga këto festivale, si ai i Kanës, nuk do të kenë ngjarje të personalizuar këtë vit , megjithëse Festivali i Filmit në Spanjë nga San Sebastián do të vazhdojë këtë muaj dhe Festivali Ndërkombëtar i Filmit Karlovy Vary i Republikës Çeke pritet të mbahet në nëntor. Në një konferencë shtypi të mërkurën, Barbera e quajti praninë e drejtorëve të tjerë në Venecia një shprehje të solidaritetit.
“Drejtuesit e festivalit të filmave zakonisht konkurrojnë – për filma, për anëtarët e jurisë – por këtë vit ka parë një qasje më bashkëpunuese”, tha Barbera.
“Shikimi i filmave në shërbimet e transmetimit na ka ndihmuar të mbijetojmë gjatë muajve të fundit”, tha ai, por “rreziku është që të kemi një zvogëlim progresiv të rolit të kinemasë teatrore në industrinë e filmit”, shtoi ai.
Në të gjithë botën, teatrot e filmave kanë filluar të rihapen pasi u mbyllën për muaj me radhë shkaku i pandemisë globale.
Swinton, aktorja britanike së cilës iu dha të mërkurën Çmimi “Golden Lion” për arritje jetësore, tha në fjalimin e saj për të pranimit se të jesh në “një dhomë me krijesa të gjalla dhe një ekran të madh” ishte “gëzim i pastër”.
Coronavirusi goditi Italinë herët, dhe ashpër, duke rezultuar në më shumë se 35,000 vdekje deri më sot. Vendi hyri në një bllokim të rreptë në fund të marsit dhe Venecia, zakonisht e tejkaluar me turistë ndërkombëtarë, ishte gati e zbrazët.
Ishte “shumë e vështirë”, tha Serandrei, ndjekës i rregullt i festivalit, i cili drejton dy hotele në qytet. Tani, me heqjen e kufizimeve të udhëtimit për në Itali nga shumë vende evropiane, vizitorët po kthehen prapa, duke pozuar për foto në ura dhe duke bërë udhëtime të shtrenjta.
Festivali i filmit krijoi një zhurmë që banorët thanë se e vlerësonin, pas musjh të tërë kur rrugët e qytetit ishin të shkreta.
“Gjatë periudhës së karantinës, Venecia, për gjithë bukurinë e saj, ishte e vdekur”, tha Pritchard. “Çdo kthim në jetë ndihet si një gjë e mirë. Edhe nëse ata po blejnë hedhurina plastike”, përfunoi ai. /Telegrafi/
