Analistët menduan se Rusia do të ishte në gjendje të pushtonte Kievin, të largonte udhëheqjen e vendit dhe të instalonte një qeveri të re kukull, por edhe një muaj pas fillimit të agresionit, populli i Ukrainës vazhdon të sfidojë pritshmëritë me qëndrueshmërinë e tij.
Rezistenca e Ukrainës kundër ushtrisë ruse e ka kthyer atë që shumë menduan se do të ishte një “pushtim rrufe” në një luftë betejash të ashpra.
Analistët menduan se Rusia do të ishte në gjendje të pushtonte Kievin, të largonte udhëheqjen e vendit dhe të instalonte një qeveri të re kukull.
Por një muaj më vonë, presidenti Volodymyr Zelensky vazhdon të mbetet në detyrë dhe populli i Ukrainës vazhdon të sfidojë pritshmëritë me qëndrueshmërinë e tyre, shkruan Sky News, përcjell Telegrafi.
Gjate asaj kohe, ndër tjerash, Kievi mbeti nën kontrollin e Ukrainës dhe kundërsulme të ashpra kanë ndodhur në të gjithë vendin; civilët dolën në rrugë në qytetin e pushtuar Kherson në shenjë proteste; dhe qytetet janë kthyer në kështjella për të penguar përparimet ruse.
Ndërsa Rusia ka ngecur, lufta është bërë më e përgjakshme – me taktikat që po zhvendosen për të synuar zonat civile.
Cila është situata aktuale?
Qytetet janë kthyer në gërmadha nga granatimet e pamëshirshme nga ana e rusëve.
Si pasojë, më shumë se 3.6 milionë njerëz janë detyruar të largohen nga Ukraina, me të paktën 6.5 milionë të zhvendosur brenda vendit. Ka të ngjarë që mijëra të kenë vdekur.
Por Ukraina është ende duke luftuar.
Harta më poshtë tregon kontrollin rus, përparimet dhe zonat e pretenduara deri më 23 mars.
Aty janë pretenduar vetëm zona të vogla, me Rusinë që vepron në veri, lindje dhe jug.
Forcat pushtuese kanë vazhduar përpjekjet për të rrethuar Kievin, por nuk kanë mundur ta bëjnë këtë.
Çfarë do të thotë kjo për sa i përket territorit që kontrollon Rusia?
Në tri ditët e para, forcat ruse fituan shumë terren.
Pastaj ata ngecën.
Territori i kontrolluar nga Rusia ka mbetur afërsisht midis 115,000 dhe 125,000 kilometër katrorë që nga 27 shkurti.
Por cilët janë faktorët kryesorë që kanë formësuar luftën deri tani?
Pushtimi dhe nënvlerësimi i ukrainasve
Në javën e parë, Michael Clarke, analisti britanik i mbrojtjes, vlerësoi se “nëse nuk fiton shpejt, nuk fiton” dhe thotë se kjo është ende e vërtetë.
“Rusët bënë ‘gabimin fatal’: ata e nënvlerësuan kundërshtarin e tyre. Kremlini mendoi se ata do të mirëpriteshin si çlirimtarë – por siç e kemi parë në Kherson – protestat kundër pushtimit rus thjesht vazhdojnë!”.
“Duhet të ishte një plan 72-orësh dhe në fund të 72 orëve nuk kishin shkuar shumë larg dhe ishte e qartë se nuk po funksiononte”.
Logjistika dhe planifikimi i dobët
Logjistika e dobët “ka dëshmuar thembrën e Akilit të Rusisë”, vlerëson profesor Clarke, përcjell Telegrafi.
“Thjesht, ata nuk ishin të përgatitur për një luftë të gjatë, ndeshën në rezistencë më të ashpër se sa pritej… duke i detyruar ata të rigrupohen dhe të rifurnizohen dhe të ishin të cenueshëm ndaj kundërsulmeve”.
Një kolonë me automjete ushtarake ruse e shtrirë përgjatë një rruge prej 65 kilometrash të bllokuar për ditë të tëra jashtë kryeqytetit u bë një simbol i këtij dështimi.
Ukraina ka qenë gjithashtu në gjendje të përdorë aeroplanë dhe dronë për të identifikuar kërcënimet dhe për t’i shënjestruar ato.
Kjo video më poshtë tregon se si kjo i ka bërë trupat ruse të prekshme ndaj sulmeve ajrore.
Kalimi në granatime dhe sulme ndaj civilëve
Në javën e dytë, kur Rusia kuptoi se pushtimi i tyre nuk do të përfundonte aq shpejt sa synonin, ata ndryshuan taktikat e tyre.
“Rusia filloi të rrethonte qytetet që nuk mund t’i merrnin dhe më pas filloi t’i bombardonte”, kujton profesor Clarke.
Deri në javën e tretë të agresionit, Rusia u përpoq të “tërhiqte ukrainasit në një lloj veprimi ose procesi shkatërrues” në disa qytete, shpjegon profesor Clarke.
Qyteti lindor i Mariupolit është një prej tyre dhe është kthyer në një simbol sfide, por edhe tragjedie.
Pjesa përreth qytetit është ende e qëndrueshme, pavarësisht se ka pësuar sulme të vazhdueshme.
Sky News shkruan se ka mundur të verifikojë të paktën 52 raste të bombardimeve në qytet nga 24 shkurti deri më 19 mars.
Një nga objektivat e Rusisë ishte një teatër që mendohej se ishte mbushur me qindra njerëz që kishin humbur tashmë shtëpitë e tyre.
Ai u godit pavarësisht nga fjala ruse për fëmijë – “дети” – e dukshme jashtë teatrit, përcjell Telegrafi.
Dhe imazhet e reja satelitore tregojnë shkallën e dëmtimit të ndërtesës.
Rusia gjithashtu filloi të synojë infrastrukturën kryesore.
Një sulm në centralin bërthamor më të madh të Evropës në Zaporizhzhia më 3 mars ngjalli frikën se veprimet ruse mund të sjellin katastrofë në shkallë të gjerë. Zjarri në qendrën stërvitore të goditur u shua me sukses.
Sanksione dhe mbështetje
Perëndimi dhe NATO ende refuzojnë të përfshihen në një luftë të drejtpërdrejtë me Rusinë, por ka pasur një fushatë ekonomike të paprecedentë kundër Moskës.
Sanksionet kanë synuar importet dhe eksportet ruse si dhe individët, me pronarin e Klubit të Futbollit të Chelsea, Roman Abramovich, i sanksionuar personalisht më 10 mars.
“Nëse Putini do të mendonte se Perëndimi do të mbetej ‘një kalimtar i rastit’, ai është gabuar në disa fronte”, shpjegon profesori Clarke.
“Sanksionet e zbatuara nga Perëndimi janë disa nga më të fuqishmet e vendosura ndonjëherë dhe me kalimin e kohës do të kenë një efekt ndëshkues në ekonominë ruse”.
Perëndimi gjithashtu ka furnizuar Ukrainën me armë, si dhe këshilla, trajnime dhe inteligjencë.
Pjesa më e madhe e kësaj ‘ndihme vdekjeprurëse’ ka ardhur në formën e armëve antitank, të cilat kanë rezultuar veçanërisht efektive në ndalimin e përparimit rus.
Harta më poshtë tregon vendet që i kanë ofruar armë Ukrainës, duke përfshirë Gjermaninë, e cila “përmbysi” një politikë dekadash të mos dërgimit të armëve në zonat e konfliktit.
Çfarë më pas?
Një muaj pas luftës, Rusia tani duhet të mendojë për “rotacionin e trupave”.
“Mbajtja e forcave të armatosura – veçanërisht forcave tokësore – në nivelet e tyre më të mira të fuqisë luftarake kërkon rotacion të rregullt, ku ciklet e rrotullimit maten në javë dhe jo në muaj”.
“Ka të ngjarë të ndodhë një rotacion i trupave, ndërsa rusët analizojnë për një fushatë më të gjatë se sa parashikonte dukshëm Kremlini”, paralajmëron profesor Clarke.
Kjo shënon një ndryshim në një fazë të dytë të luftës, e cila ka të ngjarë të kthehet në një “luftë rrënimi”.
Kjo gjithashtu mund të nënkuptojë se skenat e shkatërrimit pas bombardimeve të Mariupolit të bëhen më të zakonshme teksa Rusia përpiqet të rrëzojë vendosmërinë e Ukrainës.
Por profesor Clarke e ka të qartë se kjo lloj lufte mund të çojë vetëm në një “fitore të thatë” për presidentin Putin.
“Sa më gjatë të vazhdojë beteja, aq më shumë sanksione do të ketë dhe aq më shumë ekonomia do të tkurret”.
“Për më tepër, vendi që ai u nis për të pushtuar dhe për t’a bashkuar në ‘Rusinë e tij të Madhe’ të re do të jetë aq i dëmtuar dhe i paqëndrueshëm, saqë ai nuk ka gjasa të fitojë ndonjëherë paqen”. /Telegrafi/