Perspektiva e neutralitetit ukrainas është paraqitur si një marrëveshje e mundshme për të hapur rrugën drejt një marrëveshjeje paqeje.
Por çfarë do të thotë kjo?
Ambiciet e Ukrainës për t’u bashkuar me NATO-n – e cila gjendet në kushtetutën e saj që nga viti 2019 – ishin aspiruese, por nuk do të ndodhin kurrë së shpejti.
Aleanca nuk e vendosi kurrë Ukrainën në një rrugë të fortë drejt anëtarësimit, pavarësisht nga ajo që mund të pretendojnë presidenti rus, Vladimir Putin ose Ukraina, raporton skynews.
NATO kërkon që anëtarët e mundshëm të zgjidhin çdo mosmarrëveshje territoriale, prandaj rajoni i kontestuar i Donbasit të Ukrainës do të ishte një problem për ukrainasit.
Megjithatë, perspektiva e anëtarësimit të Ukrainës në NATO, sado e largët të jetë, ishte një mallkim për Putinin dhe ishte e mjaftueshme për të justifikuar një pushtim.
Shembuj të shteteve neutrale përfshijnë Irlandën, Zvicrën, Austria, Finlandën dhe Suedinë. Sipas ligjit ndërkombëtar, neutraliteti i ndalon shtetet të ndërhyjnë në konflikte ose mosmarrëveshje territoriale.
Nëse Ukraina do të pranonte neutralitetin, ajo do të kërkonte edhe garanci sigurie, megjithëse jo më nga NATO.
Këto garanci mund të vijnë nga marrëveshje specifike me SHBA-në, Britaninë e Madhe ose Francën, por nuk ka gjasa që Moska ta pranojë këtë nëse Rusia nuk do të ishte gjithashtu një garantues i emërtuar.
Dhe si do të funksiononte kjo, në klimën aktuale? Është një rrugë drejt paqes, por jo e drejtpërdrejtë. /Telegrafi/