Franca ka zbuluar një qeveri të re që synon të vendosë një ekuilibër midis të djathtëve dhe të qendrës, pasi kryeministri Michel Barnier shpreson të thyejë bllokimin politik pas zgjedhjeve të parakohshme që rezultuan në një parlament të varur.
Bëhet e ditur se pas muajsh pasigurie politike që nga vendimi i papritur i presidentit francez, Emmanuel Macron, për të thirrur zgjedhje të parakohshme, Barnier ka krijuar një kabinet që ai shpreson se do të gjejë mbështetje ndërpartiake në parlamentin e fragmentuar.
Me pak peshë të rëndë politike, ekipi i tij përfshin një nga drejtuesit e partisë konservatore të ish-presidentit Nicolas Sarkozy, Bruno Retailleau, i cili negocioi Ministrinë e Brendshme.
Megjithatë, duke treguar brishtësinë e qeverisë, posti prestigjioz i Ministrit të Financave iu dha një 33-vjeçari pak të njohur, Antoine Armand nga partia e Macronit, i cili ishte refuzuar nga më shumë politikanë të lartë.
Portofolet e financave publike, të përbashkëta me Ministrin e ri të Buxhetit, Laurent Saint-Martin, do të kenë detyrën e palakmueshme për të hartuar një projekt-ligj buxhetor përpara janarit, në një kohë që Franca po përpiqet të mbajë një deficit buxhetor në rritje, shkruan Reuters, përcjell Telegrafi.
“Ne duhet të shkurtojmë shpenzimet publike dhe t’i bëjmë ato më efikase”, tha Armand.
“Nëse zgjidhja do të ishte rritja e taksave, Franca do të kishte qenë prej kohësh superfuqia kryesore në botë”, shtoi ai.
Por, pavarësisht hyrjes në kabinet të 10 politikanëve nga partia konservatore Republikane (LR) e Barnier, Macron mbajti një numër ministrash që largoheshin në postet kryesore.
Bëhet e ditur se vetëm një politikan i majtë iu bashkua kabinetit, Didier Migaud si Ministër i Drejtësisë.
Jean-Noel Barrot, Ministri në largim i Evropës, u gradua si Ministër i Jashtëm.
Sebastien Lecornu do të qëndrojë si Ministër i Mbrojtjes.
Siç raportohet, Macron emëroi Barnier, ish-negociatorin e Bashkimit Evropian për Brexit dhe një politikan veteran 73-vjeçar, si kryeministër në fillim të këtij muaji, por bisedimet e gjata që ai duhej të drejtonte për të mbledhur një ekip ishin një ilustrim i detyrave të vështira përpara.
Partitë centriste dhe konservatore arritën të bashkojnë forcat, por do të varen nga të tjerët, dhe në veçanti nga e djathta e Marine Le Pen, për të qëndruar në pushtet dhe për të miratuar projektligjet nga një parlament shumë i përçarë.
“Qeveria e qendrës është de fakto një administratë e pakicës”, thanë analistët e Eurointeligjencës.
“Ministrat jo vetëm që do të duhet të bien dakord, por gjithashtu do të kenë nevojë për vota nga partitë opozitare që projektligjet të kalojnë në asamble. Kjo do të thotë edhe më shumë lëshime dhe manovra”. /Telegrafi/