Kur Festivali i Filmit në Göteborg njoftoi për një konkurs që fton një tifoz të filmit të kalojë shtatë ditë duke parë filma, vetëm, në një ishull të izoluar, infermierja suedeze Lisa Enroth e vuri re këtë.
Enroth u intrigua nga një mundësi e tillë, në të cilën një grua arrin në një ishull nën qiellin e bubullimës, e gatshme të fillojë një odise kinematografik solo.
“U bë në mënyrë të shkëlqyeshme”, tha Enroth, 41 vjeçe, për CNN Travel, përcjell Telegrafi.
Ajo vendosi të aplikonte për t’i dhënë vetes një pushim nga puna e saj e lodhshme në një repart urgjence në qytetin e saj të Skövde.
Megjithëse është e apasionuar pas punës së saj, Enroth tha se kjo do të thoshte se perspektiva e kohës vetëm nga oqeani – pa një celular dhe vetëm me një det të pafund, qiell të pakufishëm dhe një bollëk filmash – kishte një joshje të dukshme.
“Dukej si një ide e mirë në atë kohë”, tha Enroth për CNN më 27 janar, menjëherë pasi zbuloi se ishte zgjedhur nga rreth 12,000 aplikantë për të kaluar një javë në ishullin suedez të Hamneskär, përcjell Telegrafi.
Hamneskär ndodhet pranë brigjeve të Marstrand në Suedinë perëndimore.
Dhe më 30 janar, Enroth hipi në një varkë të vogël me një timon të vetëm për të filluar udhëtimin e saj në ishull.
Zemra i rrihte fort.
Udhëtimi për në ishull, thotë ajo, ishte mahnitës – deti, qielli dhe bora shtriheshin para saj.
Dhe pamja e parë, ishte e paharrueshme.
“Përshtypja e parë e ishullit? I bukur, i vogël, thjesht dhe i qetë”.
E lënë vetëm, Enroth mbylli derën në vilën e saj dhe u ul në divan.
Në fillim, ajo dëgjoi zhurmën e anijes që po largohej, ndërsa motori gjëmonte. Dhe më pas, asgjë.
“Ishte kaq heshtur. Ishte sikur dikush ta fikte zërin”.
Duke dëgjuar më fort, ajo ngadalë kapi erën duke fishkëllyer, zogjtë që vërshonin dhe valët që përplaseshin mbi shkëmbinjtë.
Ajo mori frymë thellë dhe u bë gati të shijonte javën që do të vinte.
Enroth normalisht jeton vetëm, por puna e saj e parë e kujdesit shëndetësor do të thotë se ajo kalon shumë kohë duke ndërvepruar me njerëzit çdo ditë.
“Unë me të vërtetë po prisja të përpiqesha vetëm të reflektoja dhe të bëja një pauzë”, thotë ajo.
Drejtori Artistik i Festivalit të Filmit në Göteborg, Jonas Holmberg, tha për CNN Travel se për arsye sigurie, ishte një person tjetër në ishull, por ata duhet të mbanin distancën, përcjell Telegrafi.
“Kabina”, e cila u bë shtëpia e Enroth gjatë javës, u rinovua kohët e fundit nga agjencia e dizajnit Stylt, kështu që ishte jo vetëm elegante, por edhe e pajisur mirë.
Holmberg tha se një shtrat i butë dhe ushqim i mirë ishin pjesë e marrëveshjes.
“Kjo nuk ka të bëjë me mbijetesën”, shtoi ai.
Atë natë të parë, pasi dielli perëndoi, ishulli u mbulua shumë shpejt me errësirë.
Enroth u përpoq të flinte, por me vështirësi pasi veshët e saj “kapnin” çdo tingull të pazakontë në vilë.
Por, zgjimi me lindjen e diellit bëri që nata e gjumit të zbehej shpejt në sfond dhe ajo vendosi që lindjen e diellit ta bënte pjesë të rutinës së ishullit të saj.
Çdo mëngjes ajo shikonte se si dielli dilte dhe më pas hante mëngjesin në kuzhinën e saj.
“Lindja e diellit është e pabesueshme”, thotë Enroth.
Jeta pa internet
Më pas Enroth gjendet në një mëngjes të dytë dhe bëhet gati të shijojë ditën, duke u zhytur në orarin e festivalit të filmit në Göteborg por gjithashtu duke pikturuar, duke ecur dhe duke krijuar një ditar video.
Enroth i kishte lënë celularin dhe laptopin në “tokë të thatë”, siç ishte udhëzuar.
Të jesh pa ta ishte një përvojë ndryshe, “një lehtësim”, thotë ajo.
“Ishte shumë mirë të mos jesh e lidhur me telefonin tënd, dhe thjesht të shikoje një film pa shpërqendrim”.
Në pamundësi për të bërë një kërkim në Google, ajo e kuptoi se sa jemi mësuar të kemi të gjitha përgjigjet në “majë të gishtave tonë”.
Në ditarin e saj me video për ditën 5, Enroth foli për disa nga pyetjet që i ishin futur në mendje se do të duhej të bënte.
Në pamundësi për të kontrolluar lajmet, ose lexuar azhurnime nga të dashurit, imagjinata e nxitur e Enroth filloi të “shkonte edh më larg”.
Ajo shqetësohej se coronavirusi mund të ishte përkeqësuar më tej.
“Po mendoja për apokalipsin”, thotë ajo. “Mendja juaj fillon të sajojë gjëra”.
“Po sikur të ndodhte kjo? Dhe kjo dhe ajo mund të kishin ndodhur…”.
Prodhimi i ditarit video ishte gjithashtu një përvojë e re për të – Enroth ka një llogari në Facebook, por thotë se ajo nuk është shumë një përdoruese e mediave sociale dhe kishte pak përvojë për të filmuar veten duke folur para kamerës.
Megjithatë, Enroth kënaqej duke pasur një “rrugëdalje” për mendimet e saj.
Një nga gjërat më të çuditshme, thotë ajo, ishte shikimi i filmave dhe të mos qenit në gjendje t’i diskutonit ato me askënd më pas, qoftë personalisht apo online, përcjell Telegrafi.
Në tërësi, ajo mendon se shikoi rreth 30 filma me metrazh të gjatë.
Mësimet nga izolimi
Të qenit vetëm në ishull i shkonte për shtat Enroth, por ajo thekson se ishte e këndshme sepse ishte prerogativë e saj.
“Unë jam duke menduar për të gjithë njerëzit që nuk zgjedhin të jenë vetëm, dhe ata janë të detyruar të jenë vetëm – dhe kjo është shumë më e vështirë se ajo që bëra unë. Ajo që unë bëra ishte thjesht e këndshme”, thotë ajo.
Enroth u kthye në shtëpi më 7 shkurt dhe po kthehej në punë, në një turn të natës, të nesërmen.
“Por unë gjithashtu mendoj se ishulli më ka mësuar të mos nxitoj kaq shumë”, thotë Enroth.
“Sigurisht që në punë, do të ketë stres dhe gjëra të tilla. Por në kohën time të lirë, mendoj se do të ndihesha më mirë nëse thjesht do ta merrja pak më shtruar. Thjesht relaksohuni për një kohë”. /Telegrafi/