Plot nëntë muaj nuk kam qenë në Gjermani. Në fillim të verës së vitit 2020, vendosa të shkoj në ShBA dhe të raportoj për Deutsche Welle-n për zgjedhjet. Disa nuk mund ta kuptonin pse doja të shkoja vullnetarisht në një vend ku ishte zgjedhur në mënyrë demokratike një president, i cili kishte ndërtuar pushtetin e tij politik mbi gënjeshtra dhe urrejtje.
Kriza e koronavirusit kishte shpërthyer edhe atje. E, përderisa një njeri inatçi në Shtëpinë e Bardhë mohonte rrezikun vdekjeprurës të virusit, Gjermania dukej se e kishte situatën nën kontroll të plotë. Një kancelare që vjen nga shkencat natyrore, me njohuri të shumta nga xhungla e shifrave dhe indikatorëve të infektimeve, ngjallte besimin e shumicës së popullsisë.
Për arsye vizash, vizitova dy javë vendlindjen dhe gjeta një shoqëri në prag të një krize nervore. Jo, nuk kam aspak mirëkuptim pse me kaq vonesë po fillohet vaksinimi i edukatorëve dhe mësuesve. Shkollat po hapen dhe mbyllen, e prindërit shpesh marrin një e-mail në orën 21:23 nga mësuesit e nevrikosur, ku njoftohet nëse nesër do të ketë shkollë apo jo dhe sa orë mund të jenë fëmijët e tyre në shkollë.
Ju, nuk e kuptoj fare pse familjet sillen në prag të shkatërrimit, për shkak të kujdesit kaq të vogël për familjen, ndonëse kjo është një prej prioriteteve që shkruhen gjithmonë në programet qeveritare.
Jo, nuk e kuptoj pse mjekët e familjes, të cilët gëzojnë një mirëbesim të jashtëzakonshëm tek pacientët, nuk lejohen të vaksinojnë. Edhe këtu bëhen gjëra shumë të bezdisshme me vendime të paqëndrueshme. Në momentin e kësaj krize vdekjeprurëse globale, një mësim i mirë mund të merret nga politika pragmatike amerikane.
Qëkurse presidenti i ri Joe Biden e ka shpallur luftën kundër pandemisë si një prej prioriteteve të tij kryesor, në këtë vend po zhvillohet një fushatë të cilën Gjermania vetëm mund ta ëndërrojë. Ata vaksinohen në supermarkete, e nëse dikush që është në listë nuk vjen apo nuk mund të vijë në orarin e caktuar, i telefonohet tjetrit menjëherë tjetrit në listë. Vaksinimi bëhet pa u komplikuar me dokumente të panevojshme.
Nuk e di nëse e keni dëgjuar thënien: Thuaje atë që mendon për Shtetet e Bashkuara, e unë të them se kush je. ShBA-ja për gjermanët edhe më tej janë një projeksion admirimi i verbër ose përbuzjeje e thellë. Por këto ekstreme nuk japin një pasqyrim të drejtë për shumëllojshmërinë në këtë vend.
Në këto kohëra ia vlen të hedhim një vështrim drejt ShBA-së dhe duhet të jemi të gatshëm të mësojmë nga ajo. Duhet të përveshim mëngët dhe të punojmë, t’i bëjmë gjërat. Një virtyt ky i cili u është atribuuar gjithmonë gjermanëve, por që duket se ka humbur vitet e fundit. /DW/