Vogue Business shqyrtoi deri në 9.137 veshje të shfaqura në 219 sfilata të modës të mbajtura sezonin e kaluar në Nju-Jork, Londër, Milano dhe Paris dhe zbuloi se vetëm 0.6 për qind e tyre ishin ‘plus-size’
Pavarësisht pretendimeve se industria e modës po shfaq gjithnjë e më shumë modele me forma trupore, të dhënat sugjerojnë se ajo është thjesht ‘sa për t’u hedhur pluhur syve’. E megjithëse vitet e fundit një numër i vogël modelesh plus-size, si Paloma Elsesser, kanë marrë vëmendjen e mediave, shifrat tregojnë se ato janë ende në pakicë.
Vogue Business shqyrtoi deri në 9.137 veshje të shfaqura në 219 shfaqje të mbajtura sezonin e kaluar në Nju-Jork, Londër, Milano dhe Paris dhe zbuloi se vetëm 0.6 për qind ishin në madhësi plus-size të përcaktuara si një madhësi 14 ose më shumë se 14, që në fakt është madhësia mesatare e veshur nga shumica e grave në SHBA, dhe vetëm 3.8 për qind ishin të madhësive 6 deri në 12.
Kjo do të thotë se 95.6 për qind e veshjeve ishin të përfaqësuara në madhësitë amerikane 0 deri në 4, transmeton Telegrafi.
Profesori i sociologjisë së modës në Milano, Paolo Volonte, pohon se markat përdorin disa modele plus-size për të shmangur kritikat. – Kjo do të thotë ‘hedhje pluhur syve’, tha ai për AFP, duke e krahasuar fenomenin me ‘marketingun e gjelbër manipulues ose eko-manipulimin’, për të cilin akuzohet industria për premtimet boshe klimatike.
– Ato përdorin modele me kthesa në fushatat e tyre për të treguar gjithëpërfshirje, por e bëjnë këtë vetëm për të ruajtur një sistem të bazuar në tiraninë e idealeve të hollësisë – tha Volonte.
Studentja dhe modelja 20-vjeçare e drejtësisë Ekaterina Ozhiganova pohon se markat luksoze thjesht ‘refuzojnë të përfaqësojnë njerëzit e zakonshëm’.
“Gratë që veshin madhësi mesatare zakonisht u thuhet të humbin peshë ose të shëndoshen deri në madhësinë XL”, tha ajo për AFP. “Asnjëra nuk është e shëndetshme”.
‘Zemër, kjo është puna jote’
Model Law, ka kryer një sondazh sipas të cilit 9 nga 10 modele kanë thënë se janë nën presion për të ndryshuar peshën dhe më shumë se gjysma e tyre e përjetojnë atë çdo ditë.
– E kanë të vështirë të flasin për këtë. Nëse ankohesh, të gjithë do të thonë: ‘Zemër, kjo është puna jote – deklaroi ajo.
Volonte shpjegon se si ky obsesion me hollësinë filloi me shfaqjen e teknikave të prodhimit industrial.
Dizajnerët përdorën për të krijuar veshje specifike për një individ. Në epokën e prodhimit masiv, përdoren shabllone që zmadhohen në madhësi më të mëdha.
Kjo funksionon deri në një madhësi të caktuar, pas së cilës yndyra dhe muskujt mund të ndryshojnë formën e trupit në mënyra komplekse.
– Është shumë më e shtrenjtë të prodhosh dhe të shesësh veshje në përmasa më të mëdha dhe kjo kërkon më shumë ekspertizë – shpjegon Volonte.
‘Bota e fantazisë’
Që nga vitet 2000, kur modelet e madhësisë 0 shkaktuan frikën se anoreksia do të inkurajohej tek të rinjtë, janë bërë përpjekje për të ndryshuar këtë situatë.
Që nga viti 2017, Franca ka kërkuar që modelet t’i nënshtrohen ekzaminimeve mjekësore, ndërsa dy konglomeratet më të mëdha luksoze të vendit, LVMH dhe Kering, kanë nënshkruar statute duke u zotuar të ndalojnë përdorimin e modeleve të madhësisë 0.
Por duke pasur parasysh që përmasat ndryshojnë nga një markë në tjetrën, një gjë e tillë është e vështirë të zbatohet.
Dizajnerët janë të bllokuar në status quo si gjithë të tjerët.
Dizajneri Mohammad Ashi pohon se lufta kundër diskriminimit në bazë të racës dhe gjinisë është duke u zhvilluar mirë, por çështja e madhësisë është ende e ndjeshme.
– Nuk po mundohemi ta shmangim, por nga këndvështrimi i prodhimit, nuk mund të prodhojmë fustane në përmasa më të mëdha. Ne shesim atë që tregojmë dhe i njoh personalisht klientët tanë. Është vetëm një punë – tha ai për AFP.
Dizajnerja Julien Fournie përdor gratë shtatzëna si modele. Modelja e tij e preferuar, Michaela Tomanova, është ‘gjashtë centimetra më e gjerë në çdo pjesë të trupit se të tjerat’.
Megjithatë, ai pohon se – moda mbetet modë… “Është një botë fantazie dhe nuk do të ndryshojë kurrë rrënjësisht”. /Telegrafi/