Shqipëria, Kosova dhe Mali i Zi bashkohen në Bjeshkët e Nemuna, duke ofruar ditë skijimi ku sheh më shumë vende se sa skiatorë të tjerë.
Kështu e ka filluar shkrimin e saj, Katy Dartford, një gazetare britanike me bazë në Francë me mbi 15 vjet përvojë në media transmetuese dhe shkrime udhëtimi.
Madje, sipas shkrimit të saj në The Guardian, është e vështirë të dish saktësisht se në cilin vend ndodhesh kur je lart në Bjeshkët e Nemuna, përcjell Telegrafi.
Siç thekson Dartford, i njohur edhe si Alpet Shqiptare, ky varg malor i thyer shtrihet nga Shqipëria veriore në Kosovën perëndimore dhe veri-lindje të Malit të Zi.
“Unë jam në një udhëtim turistik me ski për të eksploruar zonën, e cila sheh vetëm 200 deri në 300 vizitorë në dimër. Ky rajon nuk ka ashensorët dhe infrastrukturën tjetër të një resorti të madh skijimi,… Ai kërkon aftësi të mira të skijimit jashtë pistave dhe një nivel të mirë përgatitjesh për ngjitjet, por premton një aventurë larg nga shpatet e mbushura me njerëz të destinacioneve të zakonshme të skive të Evropës”, ka shkruar fillimisht ajo.
Ajo kujton se udhëtimi i tyre – i organizuar nga “Balkans Natural Adventure” – kishte filluar një javë më parë në Pejë, në fund të skajit lindor të vargmalit malor, përcjell Telegrafi.
Duke e përshkruar qytetin, ajo thotë se ka parë ndërtesat që datojnë nga e kaluara e tij romake, bizantine dhe osmane, si banja termo-minerale aty pranë, si “një skenë të gjallë kafenesh” dhe një fabrikë birre popullore.
Gazetarja ka përmendur edhe shoqëruesin Virtyt Gacaferri, i cili sipas saj, i frymëzuar nga suksesi i një shtegu ecjeje prej 192 km në Majat e Ballkanit në vitin 2013 për të promovuar paqen dhe për të ofruar punësim në Shqipëri, Mal të Zi dhe Kosovë, donte të shihte nëse malet mund të tërhiqnin vizitorë edhe gjatë muajve të dimrit.
Kështu ai “bindi” tri bujtina të hapeshin për sezonin dhe lansoi “Balkans Natural Adventure”.
“Të nesërmen në mëngjes u nisëm nga Hotel Kulla e Zenel Beut drejt parkut kombëtar Bjeshkët e Nemuna. Me skitë dhe bagazhet tona në majë të furgonit, ne lundrojmë në shtigje të pjerrëta pyjore dhe përrenj shkëmborë, duke u ngjitur drejt majave… Përfundimisht, ne tërhiqemi në bujtinën Gacaferi në një luginë me borë në provincën e Deçanit në Kosovën perëndimore”.
“Nga atje, ne ngjitemi në Qafën e Ali Pejës, duke zbuluar një panoramë të maleve të thepisura dhe luginave të pacenuara”.
“Pas një ngjitjeje dy-orëshe arrijmë majën e dy majave 2,300 metra, të cilat, si shumë në rajon, nuk kanë marrë ndonjë emër ende”.
“Këto ofrojnë pamje të luginës së Dobërdolit dhe Valbonës në kufirin shqiptar, ndërsa Gjeravica e Kosovës, maja e dytë më e lartë me 2656 metra, ngrihet pas nesh”.
“Në kthimin tonë në bujtinë pas skijimit për 30 minuta nëpër borë të butë, Safete Gacaferi na pret me filxhanë kafe turke përballë një zjarri të ndezur”.
Pas një dite të gjatë, rrëfen Katy Dartford, kanë pushuar në divane të rehatshme rreth sobës, duke parë punën e vështirë që po ndodh në kuzhinë.
“Safete përgatit piten duke rrotulluar copa brumi në rrathë të hollë me një përzierje qumështi kremoz të njohur si halta, përpara se t’i mbështjell në spirale dhe t’i pjekë. Ne i hamë ato me qofte shtëpie dhe speca në krem, përpara se të tërhiqemi në dhomat tona të përbashkëta me shtretërit e tyre të rehatshëm”.
“Të nesërmen në mëngjes u nisëm me ski në një peizazh të pastër njëngjyrësh, me synimin për të vizituar tri vende në pak sekonda. Duke arritur majën e Trekufirit (2,366 metra), ku takohen të tre kufijtë, ne lidhim duart dhe thërrasim emrin e secilit vend – Shqipëri, Mali i Zi dhe Kosovë. Më pas zbresim drejt një fshati të zbrazët, Bogiçevicës, ku na mirëpret një oficer gazmor i patrullës kufitare, kurioziteti i të cilit ngjallet nga risia e mysafirëve të dimrit. Një ish-kamion i ushtrisë, i pajisur me një rimorkio për skitë tona, na çon në një udhëtim me gunga për në Babino Polje në Mal të Zi. Automjeti u fut në veprim pas disa përpjekjeve”.
“Në bujtinë Eko Katun Hrid na presin fëmijët e Enes ‘Enko’ Dreskoviq, të cilët na ofrojnë lëng boronicë të bërë në shtëpi… Bujtina është mjaft e largët sa nuk ka sinjal telefoni, por ka dushe të nxehtë në apartamentet e sapondërtuara, të cilat kanë krevate dyshe dhe teke në dy kate. Ne ikim për të fjetur nën zhurmën e lumit poshtë”.
“Ndërtesa kryesore është një shtëpi tradicionale familjare me një dhomë ndenjeje dhe kuzhinë të madhe dhe të ngrohtë. Enko është një figurë madhështore që është gjithashtu drejtor i parkut kombëtar i Bjeshkëve të Nemuna të Malit të Zi. Gjatë një darke me bërxolla qengji, peshk të skuqur, pulë dhe patate, ai ndan histori rreth 20 viteve të përfshirjes së tij në krijimin e parqeve kombëtare në të tri vendet. Vizioni i tij është të bashkojë parqet dhe të thyejë kufijtë”.
Ai ka thënë se “njerëzit këtu janë të njëjtë, pavarësisht nga kombësia”. “Fqinji juaj mund të jetë më i afërt se vëllai juaj”.
Gjatë dy ditëve në vijim, kujton gazetarja, kanë vizituar fshatrat e thella si Dobërdol në Shqipëri, duke qëndruar në bujtinën Leonardi, një nga vendet më të izoluara deri më tani.
“Prej këtu, ne bëjmë një turne me ski deri në majën e Shpatit (2203 metra), duke ndjekur vijën e kreshtës që të lë pa frymë që të çon në Kershi Kocit përpara se të kthehemi në ngrohtësinë e bujtinës, ku Arbi zbulon një shishe raki”.
“Është koha për një dolli”, u kishte thënë ai, duke ngritur një gotë për bukurinë e Bjeshkëve të Nemuna, ku kufijtë mjegullohen dhe nuk mund të jesh gjithmonë i sigurt se në cilin vend ndodhesh. /Telegrafi/