P.S. Kjo këngë e James Bluntit është një reflektim i thellë mbi ndikimin emocional dhe psikologjik të luftës, mbi pasojat e saj të tmerrshme dhe mbi mungesën e guximit dhe veprimit për t’u përballur me tragjedinë që ajo sjell. E publikuar në albumin e tij të parë, Back to Bedlam, në vitin 2004, kënga No Bravery [S’ka guxim] përshkruan realitetet shkatërruese me të cilat përballen ushtarët dhe qytetarët në kohë lufte. Ajo është frymëzuar nga lufta në Kosovë dhe përjetimet e Bluntit si ushtar britanik në vitin 1999 në Kosovë (familja e tij ka një histori të gjatë të shërbimit ushtarak, që daton që nga ardhja e paraardhësve vikingë nga Danimarka në Angli në shekullin X). Me ndjeshmëri të thellë, teksti sjell në pah vuajtjet e fëmijëve të pafajshëm, humbjen e më të dashurve dhe rrënojat që lë pas dhuna. Në vargun e parë, Blunt përshkruan fëmijët me krahët e hapur dhe lotët në fytyrë, një pamje prekëse që përfaqëson brishtësinë e tyre dhe thirrjen për ndihmë. Varret e cekëta dhe baballarët e zhdukur përforcojnë këtë pamje të dhimbshme të luftës, ndërsa fraza “një komb i verbër ndaj turpit të vet” përçon indiferencën e atyre që duhet të mbajnë përgjegjësi (në këtë rast Serbisë). Refreni nxjerr në pah mungesën e guximit te njerëzit, ku në vend të tij mbizotëron vetëm trishtimi. Kjo sugjeron se lufta ka mpirë ndjeshmërinë e tyre dhe u ka bërë të humbasin aftësinë për të reaguar. Përsëritja e frazës “vetëm trishtim” e bën edhe më të dukshme peshën emocionale të situatës, duke na kujtuar se pas çdo statistike fshihet një njeri që përballet me traumën. Në vargun e dytë, dëshpërimi dhe shkatërrimi janë të pranishëm kudo – shtëpitë janë shkatërruar dhe kutërbimi i vdekjes ndihet në ajër. Një grua që vajton mishëron vuajtjen e atyre që kanë humbur gjithçka, ndërsa ndriçimi i qiellit nga predhat nënkupton që lufta dhe cikli i pafund i dhimbjes vazhdon. Pjesa kalimtare sjell në vëmendje mungesën e pyetjeve dhe llogaridhënies. Askush nuk pyet pse ndodhin këto mizori, ndërsa të moshuarit pranojnë fatin e tyre dhe gratë e vajzat vuajnë tmerrin. Kjo pasqyron shkatërrimin që lufta sjell ndër breza, duke mbjellë urrejtje dhe vuajtje të vazhdueshme. Në përgjithësi, kënga nxjerr në pah tragjedinë e thellë njerëzore që vjen nga konfliktet dhe thekson nevojën urgjente për ndryshim dhe më shumë ndjeshmëri ndaj atyre që vuajnë.
