Një studim i ri i publikuar në revistën “Public Library of Science” synon t’i përgjigjet pyetjes së vjetër rreth ndërtimit të piramidave.
Ekzistojnë disa teori rreth mënyrës sesi egjiptianët e lashtë lëvizën/ngritën blloqet e mëdha të gurit dhe para nesh është teza e fundit.
Shkencëtarët besojnë se egjiptianët përdorën ujin ndërsa fokusi i tyre është Piramida Dosjer e ndërtuar rreth vitit 2650 para Lindjes së Krishtit.
Ata besojnë se ndërtuesit përdorën një “sistem ngritës hidraulik me energji uji”, raporton nypost.
Teoritë e mëparshme sugjerojnë se një sistem rampash dhe levash është përdorur për të ngritur strukturën në një lartësi të caktuar.
Studimi i fundit, megjithatë, përshkruan se si arkitektët përdorën kanalet e ujit aty pranë për procesin e ndërtimit, ngjashëm me mënyrën se si fermerët e asaj kohe vaditnin të mbjellat.
“Egjiptianët e lashtë njihen si pionierë të hidraulikës përmes kanaleve vaditëse dhe maunave për transportimin e gurëve të mëdhenj. Ky studim nis një linjë të re kërkimi – përdorimin e forcës hidraulike për të ngritur strukturat masive”, thanë studiuesit.
Ata thonë më tej se egjiptianët e lashtë përdornin ujë nën presion për të transportuar blloqe të mëdha guri në nivelet e sipërme të strukturës në rritje, në një stil “ashensor hidraulik”.
Ata besojnë se kanë gjetur prova të një sistemi unik filtrues uji dhe hidraulik në piramidën e Djoserit që rregullonte rrjedhën nga kanalet aty pranë.
Edhe pse boshti i madh në qendër të piramidës ishte i njohur tashmë, studiuesit paraqesin një teori të re për qëllimin e saj.
Së pari, ata tregojnë Gisr el-Mudir, një strukturë e lashtë guri në perëndim të piramidës së Djoserit. Funksioni i saj nuk është konfirmuar kurrë dhe studiuesit thonë se mund të ketë vepruar si një digë, duke mbledhur reshjet dhe duke i drejtuar ato drejt piramidës përmes një sistemi tubash.
Kur uji arriti në piramidë, ai u la përmes boshtit qendror, si “llavë në një vullkan”.
Ky aeroplan uji do të kishte funksionuar si një “ashensor hidraulik”, duke mbajtur një platformë të sheshtë, ndoshta prej druri, mbi të cilën do të notonin deri në 100 tonë gurë.
Sipas ekspertëve, rrjedha e ujit mund të kontrollohej për të zbrazur boshtin, gati për t’u përdorur përsëri kur të mbërrijë ngarkesa e radhës me shkëmb.
Më parë, Gisr el-Mudir mendohej se ishte një strehë bagëtish, një vend ceremonial për adhurimin e perëndive, apo edhe një piramidë e papërfunduar. /Telegrafi/