Nga: Tom Waits
Përktheu: Fadil Bajraj
Është një shtëpi në bllokun tim
Që është e braktisur dhe e ftohtë
Njerëzit u larguan prej saj
Shumë kohë më parë
Dhe i morën të gjitha gjërat e tyre
Dhe kurrë më nuk u kthyen
Duket sikur është e nemur
Me dritare të krisura
Dhe të gjithë e quajnë atë
Shtëpia, shtëpia ku askush nuk jeton
Dikur aty dëgjoheshin të qeshurat
Dikur aty ëndërrohej
A i hodhën ata të gjitha
A e dinin se ҫfarë do të thotë
A iu thye dikujt zemra
Apo dikush ka bërë diҫka të keqe
Epo boja ishte e gjitha e plasaritur
Ishte rrjepur nga druri
Letrat ishin stivosur në verandë
Ku qëndrova
Dhe barërat e këqija ishin rritur
Po aq lart sa dera
Kishte zogj në oxhak
Dhe një komodë e vjetër
Duket se askush nuk do të kthehet kurrë më
Në shtëpinë ku askush nuk jeton
Dikur aty dëgjoheshin të qeshurat
Dikur aty ëndërrohej
A i hodhën ata të gjitha
A e dinin se ҫfarë do të thotë
A iu thye dikujt zemra
Apo dikush ka bërë diҫka të keqe
Kështu që nëse gjeni dikë
Dikë për ta pasur, dikë për ta mbajtur
Mos e ndërroni me argjend
Mos e ndërroni me ar
Unë i kam të gjitha thesaret e jetës
Dhe ato janë mirë dhe ato janë për bukuri
Ato ma përkujtojnë se shtëpitë
Janë të ndërtuara sall prej druri
Ҫfarë e bën një shtëpi madhështore
Nuk është ҫatia apo dyert
Nëse ka dashuri në një shtëpi
Është një pallat me siguri
Pa dashuri…
Nuk është gjë tjetër veҫse një shtëpi
Një shtëpi ku nuk jeton askush
Pa dashuri nuk është asgjë
Pos një shtëpi, një shtëpi ku
Askush nuk jeton
