Olaf Scholz sigurisht që ka marrë rolin e Angela Merkelit të “kancelarit të krizës” nëse merret parasysh viti i tij i parë në detyrë.
Lufta shpërtheu në tokën evropiane vetëm dy muaj nga koha e tij në detyrë dhe diskutimi i vazhdueshëm rreth asaj se sa mbështetje ushtarake dhe financiare duhet të ofrojë Bashkimi Evropian për Ukrainën shpesh qarkullon rreth vendit që ka ekonominë më të madhe të bllokut, raporton Euronews, përcjell Telegrafi.
Varësia e rëndë energjetike prej dekadash e Gjermanisë nga Rusia u ekspozua gjerësisht dhe u denoncua, dhe nxitimi i Scholz-it për të gjetur alternativa ndaj gazit rus çoi në tensione midis partive të koalicionit të qeverisë së re gjermane dhe i detyroi ato të tërhiqen pjesërisht në objektivat e tyre të politikës klimatike.
Inflacioni kërcënues po kërcënon rimëkëmbjen pas pandemisë të ekonomive në të gjithë Evropën dhe shqetësimi kryesor në mendjet e votuesve gjermanë është nëse ata do të jenë në gjendje të paguajnë që të ndezin ngrohjen e tyre këtë dimër.
Ja një vështrim se si Olaf Scholz e ka ndryshuar rolin e Gjermanisë në Evropë.
Një lojtar i rëndësishëm në Evropë, por jo dominues
Scholz dëshiron që Gjermania të jetë një lojtar i rëndësishëm në Evropë, por jo më dominues, thonë ekspertët.
Lars Haider, kryeredaktor i gazetës Hamburger Abendblatt dhe autor i biografisë “Olaf Scholz: Rruga drejt pushtetit” tha për Euronews, se “në thelb, Olaf Scholz drejtohet nga bindja se Evropa mund të vazhdojë të ekzistojë në botë në shekullin 21 vetëm nëse është e bashkuar.
“Kjo është gjithashtu arsyeja pse nuk po synon përpara dhe nuk po merr drejtimin, siç kërkohet në mënyrë të përsëritur. Kancelari gjerman nuk duhet të japë më përshtypjen se ai vendos përfundimisht se çfarë ndodh në Evropë dhe si”, tha Haider.
Vendi dikur i quajtur si “lider ngurrues” nga revista Economist në vitin 2013, duket se po tërhiqet për t’u bërë një partner më i barabartë me vendet e tjera nën qeverisjen e Scholz.
Haider beson gjithashtu se tensionet mes kancelarit të ri dhe presidentit francez Emmanuel Macron për çështje të tilla si kriza energjetike dhe marrëdhëniet me Kinën u bënë më të mëdha nga mediat se që ishin në realitet.
“Marrëdhëniet midis Gjermanisë dhe Francës nuk janë aq të këqija sa janë thënë. Olaf Scholz e di patjetër vlerën e boshtit Berlin-Paris dhe ai gjithashtu e di se Franca është partneri më i rëndësishëm i Gjermanisë, të paktën brenda BE-së”, tha ai.
‘Mos ndërmarrja e rreziqeve apo hezitimi për të marrë drejtimin në situatën e Ukrainës’
Derisa Gjermania i ka ofruar Ukrainës mbështetje të vazhdueshme ushtarake, të përkohshme dhe financiare, disa besojnë se Gjermania ka një përgjegjësi historike për të marrë një rol shumë më të madh aktiv – dhe jo vetëm një reaktiv – për të ndihmuar Ukrainën të luftojë pushtimin rus.
Kancelari gjerman qëndroi krah për krah me presidenten e Komisionit të BE-së, Ursula von der Leyen gjatë udhëtimit të saj në Berlin në tetor 2022 dhe përsëriti thirrjen e tij për partnerët ndërkombëtarë që të bien dakord për “një plan Marshall” për Ukrainën për ta ndihmuar atë të rindërtohet nga dëmet e luftës.
Ai e pranoi se do të duheshin miliarda euro dhe dollarë për vitet në vijim.
Dr. Stefan Meister, kreu i Programit Ndërkombëtar të Rendit dhe Demokracisë në Këshillin Gjerman për Marrëdhëniet me Jashtë (DGAP) tha se vendimi gjerman për të rritur varësinë e saj nga energjia ruse edhe pas aneksimit të Krimesë në vitin 2014 ishte një “politikë e dështuar”.
“Është një falimentim i Ostpolitikës gjermane… ka dështuar, nuk e ka parandaluar këtë luftë”, tha ai.
Meister pranon se Gjermania tani ka bërë “më shumë sesa diskutohet shpesh për sa i përket furnizimit me armë dhe mbështetjes financiare” për Ukrainën, por Scholz ka ende një përgjegjësi për të formësuar përgjigjen evropiane më shumë sesa ka bërë deri më tani.
“Atij (Scholz) nuk i pëlqen të marrë rreziqe. Ai me të vërtetë nuk po merr drejtimin në Ukrainë; as në politikën e brendshme dhe as në atë evropiane”.
“Unë mendoj se kjo e ka dobësuar BE-në dhe e ka bërë atë edhe më të varur nga veprimi dhe reagimi i SHBA-së”, tha ai.
“Nuk mjafton realisht që situata në të cilën ndodhet Evropa për momentin, që ekonomia më e madhe në Evropë të mos jetë udhëheqëse në çështjet kyçe që lidhen me Ukrainën në këtë luftë”.
Meister mendon se përgjigja gjermane – dhe evropiane – duhet të jetë më largpamëse dhe strategjike, në vend që thjesht të “ngatërrojë” reagimet ndaj ngjarjeve ndërsa ato zhvillohen.
“Unë mendoj se ne duhet të përgatitemi për një luftë më të gjatë në drejtim të mbështetjes për Ukrainën… Kështu që unë dua të shoh një plan financiar për mbijetesën e Ukrainës, le të themi dy vitet e ardhshme, për sa i përket financimit mujor, vjetor për buxhetin e Ukrainës”, tha ai.
“Kam përshtypjen se ne kemi më shumë diskutime për rindërtimin e Ukrainës sesa nevojat e menjëhershme të Ukrainës për vitin e ardhshëm”.
Mbështetja për Ukrainën midis qytetarëve gjermanë mbetet e lartë, por Scholz-it do t’i duhet t’i mbajë votuesit në anën e tij nëse shpenzimet e luftës vazhdojnë të shtohen edhe për shumë muaj apo vite të tjera.
Bërja e një ndryshimi me politikën klimatike?
Politika e ndryshimeve klimatike mbetet një shqetësim i rëndësishëm për votuesit gjermanë dhe evropianë, por përparimi brenda vendit është penguar pasi Scholz vendosi të mbajë më gjatë funksionimin e termocentraleve bërthamore, të djegë më shumë qymyr dhe të gjejë burime të tjera të gazit natyror si zgjidhje për të parandaluar një krizë energjetike në vend.
Ishte një pilulë e hidhur për t’u gëlltitur nga Partia e Gjelbër.
Siç tha Rasmus Andresen, eurodeputeti gjerman i të Gjelbërve për Euronews, tani është më e rëndësishme që të respektohen synimet afatgjata mbi politikën klimatike të mishëruara në marrëveshjen e tyre të koalicionit.
“Unë mendoj se Olaf Scholz e kupton se nëse ai dëshiron të qeverisë me të Gjelbërit dhe ai dëshiron të sigurojë mbështetjen e tyre, atëherë ai duhet të përmbushë objektivat klimatike”, tha ai.
“Ka të bëjë me vendosjen e presionit ndaj tij dhe partnerit tonë të koalicionit (Liberal Demokratët – FDP) dhe mendoj se Gjermania do të jetë në një vend shumë më të mirë kur bëhet fjalë për politikën klimatike pas dy ose tre vjetësh.
Andresen është gjithashtu optimist për progresin e bërë tashmë në nivel evropian me peshën e Partisë së Gjelbër gjermane në krahun e Scholz-it për vitin e kaluar.
“Duke parë vitin e parë, veçanërisht kur bëhet fjalë për negociatat e paketës EU “Fit For 55”, mund të shihni rolin që ka luajtur qeveria gjermane – ministria e klimës dhe gjithashtu ministria e jashtme – në negociatat në nivel evropian.
“Ju mund të shihni një ndryshim të madh midis asaj që ka bërë qeveria e mëparshme dhe asaj që ka bërë qeveria e re”.
Ndërsa synimet e politikave klimatike të Scholz-it mund të mos jenë ambicioze, partia e Gjelbër do të vazhdojë të kërkojë llogari nga ai në Berlin dhe Bruksel, thonë ekspertët.
‘Kërkimi i pozitës së tij në nivelin e BE-së’
Pikëpamja nga Brukseli është gjithashtu se Scholz “ngurronte të luante një rol udhëheqës” kur ishte fjala për reagimin e përbashkët ndaj luftës në Ukrainë, shpjegon Andresen, por ai gjithashtu pranon se ky është ende viti i parë i Scholz në detyrë dhe ai është ” ende në kërkim të hapësirës së tij në nivel evropian”.
Ekspertët thonë se lufta e vazhdueshme në pragun e BE-së ka nevojë për një strategji më të mirë në terma afatmesëm dhe afatgjatë.
BE-ja gjithashtu duhet të shikojë nga e ardhmja për çështje kritike si siguria, politika e ndryshimeve klimatike dhe imigracioni, për të përmendur disa.
Popullariteti i kancelarit gjerman në Gjermani mbetet pas ministrave të tij të Partisë së Gjelbër, Annalena Baerbock dhe Robert Habeck, sipas sondazheve të Forschungsgruppe të nëntorit.
Scholz nuk dëshiron që Gjermania të jetë forca dominuese në Evropë, por shumë thonë se ky ngurrim për të marrë përgjegjësinë po interpretohet si një dështim për të vepruar.