Në revistën “The New England Journal of Medicine”, Dr. Ola Landgren, nga Instituti Kombëtar i Kancerit, “Bethesda”, në Maryland, dhe kolegët pohojnë se prania e numrit të vogël të kloneve të qelizave-B në gjakun periferik (që konsiderohet si limfocitozë monoklonike e qelizave-B ), ka qenë i lidhur me leukeminë limfatike kronike. Megjithatë ende mbetej e paqartë, nëse paraprakisht pacientët me CLL kanë gjithmonë limfocitozë monoklonike e qelizave-B.
Për të hetuar, ekipi studimor ka analizuar të dhënat nga 45 pjesëmarrës në ekzaminimet për kancer të prostatës, mushkërive, kolorektal, dhe të vezoreve (PLCO), të cilët ishin diagnostikuar me CLL deri në 6.4 vjet pas regjistrimit. Për testimin e mostrave të kloneve të qelizave-B në gjak u përdorën analizat citometrike dhe molekulare. Këto analiza rezultuan me faktin se përgjithësisht, 44 nga 45 pacientët (98%) e kishte një klon t qelizave-B para se të bëhej diagnoza, thuhet në raportin e hulumtuesve.
Gjenet e imunoglobulinës me variabël të rëndë (IGHV) mund të identifikoheshin dhe të analizoheshin te 35 nga pacientët. Midis kloneve ishin gjenet 16 IGHV3 dhe gjenet 9 IGHV4. Njëzet e shtatë nga sekuencat e gjeneve IGHV përmbanin mutacione. /Telegrafi/