Medica Gjakova dhe Medica Mondiale kanë publikuar sot studimin “Unë nuk kam faj për atë që më ka ndodhur”, studim ky për pasojat afatgjata të përdhunimeve gjatë luftës në Kosovë.
Në njoftimin për media të organizatës Medica Gjakova thuhet ky studim analizon pasojat e rënda afatgjata të dhunës së seksualizuar të luftës dhe tregon se sa rëndë ka ndikuar ajo në shëndetin fizik dhe mendor si dhe në jetën sociale të të mbijetuarve/ave edhe 25 vjet pas përfundimit të luftës.
“Përvojat e dhunës gjatë luftës në Kosovë ende kanë një ndikim të madh tek të mbijetuarit/at e dhunës së seksualizuar të luftës, në familjet e tyre dhe në shoqërinë në tërësi . Pavarësisht nga pasojat brutale dhe aktualiteti i çështjes, ka ende boshllëqe të konsiderueshme në hulumtime dhe pothuajse asnjë organizatë e pavarur apo qeveritare që e trajton këtë çështje”, shpjegon Monika Hauser, kryetare dhe themeluese e Medica Mondiale.
“Rezultatet dhe pasojat brutale, sëmundjet fizike dhe mendore dhe kufizimet sociale që kemi dokumentuar këtu mund të shihen edhe në rajonet e tjera të projektit tonë: në Afrikën Perëndimore, rajonin e Liqeneve të Mëdha të Afrikës, Irakun dhe Afganistanin dhe vendet e tjera të Evropës Juglindore. Ato janë shembull për pasojat e dhunës së seksualizuar të luftës në rajonet e konfliktit dhe pas konfliktit në mbarë botën”, thotë Hauser.
“Bazuar në këto gjetje dhe ekspertizën tonë më shumë se 30 vjeçare, ne u bëjmë thirrje politikanëve dhe shoqërisë që të marrin përgjegjësi! Organizatat për të drejtat e grave japin një kontribut jetik këtu. Për këtë qëllim, atyre duhet t’u jepet mbështetje e qëndrueshme dhe e qëndrueshme financiare dhe politike”, thotë ajo.
Ky studim me metodë të përzier kombinon të dhëna kuantitative nga pyetësorë me 200 të mbijetuar/a të dhunës së seksualizuar të lidhur me luftën, dhe të dhëna nga 20 intervista kualitative.
Studimi tregon se mbi 85 për qind e të anketuarve/ave plotësojnë kriteret për një diagnozë të çrregullimit të stresit post-traumatik, 96 për qind e depresionit klinik dhe mbi 70 për qind deklarojnë se nga pas lufta, kanë pasur mendime se jeta nuk ia vlen më. Ka edhe pasoja masive fizike. Vetëm gjashtë për qind e pjesëmarrësve/eve e përshkruajnë gjendjen e tyre shëndetësore si të mirë, me mbi gjysma që e përshkruajnë atë si të dobët.
Shumë pjesëmarrës/e vuajnë nga dhimbjet e kokës (87 për qind), dhimbjet e qafës (81 për qind) dhe dhimbjet e shpinës (77 për qind). Kësaj i shtohen edhe pasojat sociale: pothuajse 70 për qind shmangin aktivitetet sociale, kufizojnë kontaktet e tyre dhe tërhiqen nga ndërveprimet sociale.
67 për qind janë të bindur se përvojat e tyre të dhunës kanë formësuar plotësisht jetën e tyre familjare.
Në të njëjtën kohë, rezultatet tregojnë se sa thelbësore, efektive dhe e qëndrueshme është mbështetja e organizatave për të drejtat e grave për të mbijetuarat.
Kur u pyetën se çfarë i ndihmoi ata të vazhdonin jetën e tyre, të intervistuarit e vendosën Medica Gjakovën në vendin e dytë, menjëherë pas familjes së tyre, thuhet në njoftim.
“Mbështetja për të mbijetuarit dhe mbijetuarat e dhunës së seksualizuar të luftës duhet të jetë e ndjeshme ndaj traumës, afatgjatë dhe holistike – përmes kujdesit mjekësor, këshillave psikosociale dhe ligjore”, shpjegon Mirlinda Sada, drejtore e Medica Gjakova.
“Reagimet pozitive për punën tonë na japin shpresë dhe tregojnë se puna jonë po njihet. Por vetëm me ata/o të mbijetuar/a tek të cilët/at mund të arrijmë. Shumica e të mbijetuarve/ave mbeten ende pa qasje në shërbime mbështetëse për shkak të frikës së stigmatizimit dhe përjashtimit nga shoqëria”, thotë Sada.
“Përveç kësaj, njohja dhe procesimi i dhunës dhe padrejtësisë duhet të promovohet në mënyrë aktive, duke përfshirë hapat ligjorë siç janë pagesat e dëmshpërblimeve, të cilat pjesëmarrësit i shohin si formën më të rëndësishme të njohjes sociale të padrejtësisë nga shteti kosovar”, shton Sada. /Telegrafi/