Për hir të 21 Marsit, Ditës Botërore të Poezisë, poeti Halil Matoshi risjell versionin e ri të poezisë së pëlqyer për Rebeka Rexhepin, e cila ditë më parë humbi betejën me kancerin, duke prekur zemrat e shqiptarëve kudo që ata janë. Meqë poezia e tij, e shkruar si refleksion momenti u pëlqye dhe emocionoi lexuesit, Matoshi e rilexoi dhe thotë se “mundet me u ba ni poezi e vërtetë”! Më poshtë mund ta lexoni versionin e ri të kësaj poezie.
“1. Hyjneshat në fron
– për Xheraldina Maria NANËN dhe BEBEN e saj –
Na ishte ni herë ni NANË dhe e kishte ni çupëz sa troha
Papandehun ni ditë BEBA – ajo po vallëzonte me retë…
Dikur seç iu tek bebës me u s’mu e naze me bâ si princeshë e përlotun
Masanej kukullat i braktisi dhe ngat e donte sall NANËN
dhe librat me mrekulli zgjimi
Dhe u nis udhëve të botës ec e ec e ec…
me e gjetë ni strehë për shpirtin e NANËS
ku s’ka dhimtë po andrra me princa…
E njoh ni grue me emnin e mbretneshes shqyptare
po ma shum i get Nositit lasgushian qe heq nga vetja copa mushknishë e melqie me e ushqye zogun e vet n’flat’rim…
Shkul veten – jep asaj – me e mbajtë të gjallë, jetë me i dhanë!
Qe s’fle me netë e ditë me i sjell pak gjumë BEBES së saj!
Qe grith qiellin per me i sjell fresk BEBES kur ka zjarmi!
çel gojën si flaut me flatra me marrë zâ nga tâna kanarinat e rruzullimit
me ia këndu ninullat ma t’bukura e me ia ndjell gjumin…
E njoh ni NANË qe e bânte dyfish ma vigane luftën e BEBES së saj!
Me jetue!
E njoh ni NJERI qe âsht shkri për Njeriun
Por BEBA qy kryeneçja nihere’ hodhi ‘barbikat’ përpjetë qiellit iku
e NOSITI ende heq e jep
Frymën – qe kujtimi i BEBES me rr’nue si sinonim i luftës titanike për jetë!!!
Në ni pentagram qe vend notash ka nga ni sumbull si lot!
BEBA – ajo tash të buzëqeshë nga naltë NANË, ajo tash – jam i bindun – ka me u kujdesë për ty;
Ajo âsht ENGJELLI Yt qe të rri pranë;
te shoqnon kur vetmon…
të jep bukë e ujë me lugë florini kur ke uri;
të mbulon me plaf andrre kur nerth e kur vuen ka me t’ngushllue;
Ti nuk je vetëm NANË
Ti je Toka ku BEBA ka me pushue nga sot e deri në -The End-in e Tomy & Jerry
…na ishte ni herë BEBA dhe kallxuesja e radiopërrallave NANË
E sheh ni qytet i tanë janë me Ty tuj vetmue – sepse BEBA âsht shndrrue n’heroinë që heq ndryshkun syve
Shigjeta vet âsht në duart e Erosit kundër Tanatosit
BEBA – ajo po i mbronte fëmijtë e këtij qyteti nga frika e ni loje finale me jetën që t’rritunit i thojnë vdekje
BEBA – asht përzie me ajrin dhe aromat e tana luleve në Kosovë NANË!
BEBA – ajo po flen, mos e zgjoni!
E gjumi i saj zgjat sa mosha e botës
‘Edhe ashtu tre të katërtat e njërzimit në çdo kohë janë në varreza’ – tha Ernesto Sabato
pak para se me e gjetë atdheun parak dhe ra në gjumin final!
E njoha Rebeken kurrë pa e pa, ajo mas flut’rash ngiste
Ajo në secilen princeshë të kësobotshme giste’
E njoha përmes luftës së NANËS me lubi e përbindsha t’pa pamë
NANA – ajo luftën kundrejt vdekjes e bâni lojë ”Dita-Nata…”
ose “Fluturon, fluturon…”
art e bâni dhembjen qe ia thyen eshtnat fjalës dashuni
k’putë secilen nanogrimcë shpirti
e nga loti i saj sa globi monumenti i zemrës p’ej NANE ka me u bâ
për dëshmi se secila NANË në botë asht Titanike!
Dhe BEBE âsht e qanë!” (sic.). /Telegrafi/