Regjisori de Virgilis ka vjelë përgjigje të paparashikueshme nga këta qytetarë. Ka nga ata që e kujtojnë periudhën e gjatë të udhëheqjes së Titos si “kohën më të mirë të jetës”, kur punëtorët kishin më shumë të drejta. Ka të tjerë që dëshmojnë se në fillim kjo figurë nuk u thoshte asgjë, por kur u është dhënë rasti të shtrëngojnë duart me të, janë shndërruar në ithtarë. Një pjesë e vogël e konsiderojnë atë me plot gojën “kriminel komunist”.
Por është edhe një brez i ri, një brez pionierësh që e ka njohur në periudhën e fundit të udhëheqjes. Atyre u ka mbetur në kujtesë momente nga pritja me flamuj që i bënin kreut të vendit. Vdekjen e Titos qytetarët që i kanë kaluar të 50-at e konsiderojnë si dhimbjen më të madhe që kanë përjetuar ndonjëherë.
“Tito’s nostalgy” shoqërohej nga një muzikë gati komike duke i dhënë dokumentarit nota të një vepre divugaltive dhe të këndshme për të ndjekur ç’mendojnë njerëzit që ngrenë dhe ulin nga froni udhëheqës. Filmi i Ruggero de Virgilis është vlerësuar Filmi Dokumentar më i mirë në festivalin FiloFest të Lubjanës. /shekulli/