Poezi nga: Jacques Prevert
Përktheu: Faslli Haliti
Ti do të vish në shtëpinë time
Që s’është shtëpia ime
S’e di se kujtja është
Hyra rastësisht një ditë në të
S´kishte njeri
Kishte vetëm disa piperka të varura në një mur të bardhë
Jetova gjatë në këtë shtëpi
Kurrë s’erdhi kush
Dita ditës
Të prita
S´bëja asgjë
Asgjë serioze dua të them
Ndonjëherë në mëngjes
Lëshoja britma shtazarake
Pëllisja si i tërbuar
Me sa fuqi kisha
Dhe kjo më kënaqte vërtet
Pastaj luaja me këmbët e mia
Janë shumë inteligjente këmbët
Të çojnë shumë larg
Kur ti do të shkosh larg
Dhe kur s’do të largohesh
Rrinë aty e të bëjnë shoqëri
Dhe kur ka muzikë kërcejnë
Asnjë vallëzim pa to
Duhet të jesh kafshë si ç´është shpesh njeriu
Për të thënë gjëra kaq kafshërore
Kafshë që arsyeton me këmbë i gjallë si një zog dëbore
Aspak s´është i gjallë pastaj zogu i dëborës
Është i gjallë vetëm sa është gjallë
Është i trishtuar kur është i trishtuar ose as i gjallë as i trishtuar
Ç´dimë ne për një zog dëbore
Por as që quhet i tillë ai
Vetë njeriu e ka quajtur kështu këtë zog
Zog dëbore zog dëbore zog dëbore
Sa kuriozë janë emrat
Martin Hugo Viktor emri
Bonaparti Napoleon emri i tij
Pse kështu dhe jo ashtu
Një kope bonapartësh përshkon shkretëtirën
Perandori quhet Dromedario
Ka një kalë prej kase dhe disa kaseta për vrapim
Galopon larg dikush që ka vetëm tri emra
Tim Tam Tom dhe fare mbiemër
Pak më larg akoma ndodhet s´e di kush
Shumë më larg akoma ndodhet nuk e di çfarë
Por e gjithë kjo ç´rëndësi ka
Në shtëpinë time ti do të vish
Unë mendoj për tjetër gjë dhe mendoj vetëm për këtë
Dhe kur do të jesh futur në shtëpinë time
Ti do t´i zhveshësh rrobat e tua
Dhe me buzën tënde të kuqe dhe lakuriqe do të mbetesh
Si piperkat e kuqe mbi murin e bardhë
Dhe pastaj do të shkosh në shtrat dhe unë do të shtrihem bri teje
Pikërisht kështu
Në shtëpinë time që s´është shtëpia ime ti do të vish.