Në mes të janarit ai filloi të ndjejë dhimbje të muskujve. Ndoshta ai ishte i shoqëruar edhe nga disa ethe, ai nuk e di, nuk u bë diçka e dukshme. Për pjesën tjetër të simptomave, ai mendoi se ishte një ftohje dhe merrte ilaçin e zakonshëm pa recetë.
Një burri 21-vjeçar nga Wuhan, Kinë, i tregoi The Guardian përvojën e tij si një njeri i sëmurë nga virusi vdekjeprurës Covid-19.
Ai shtoi: “Në retrospektivë ndjehem pak i frikësuar, sepse shtëpia ime dhe shkolla ku unë studioj janë brenda një rreze prej 5 kilometrash të tregut të kafshëve në Wuhan”, ku virusi vdekjeprurës supozohet se kishte kaluar te njerëzit, transmeton Telegrafi.
Ju nuk e keni idenë se si u infektua, ai nuk bëri asgjë nga diçka e zakonshmja që bënte çdo ditë. Ai ha gjithmonë në të njëjtin restorant që është afër shkollës, në përgjithësi, kur mbaroi mësimet u kthye në shtëpinë e prindërve të tij.
“Disa ditë më vonë e vendosa maskën në fytyrë, kur pashë që të gjithë rreth meje po e bënin atë”. Në rastin tuaj, ndoshta keni shmangur infektimin e të tjerëve. Por për shëndetin e tij ajo ishte tashmë një masë e kotë.
Katër ditë pas simptomave të para, më 21 janar, dhimbja e muskujve kishte kaluar në të gjithë trupin. Ai e thirri babanë, përshkroi se si ndihej dhe babai u shqetësua dhe i kërkoi që të kthehej menjëherë në shtëpi. Ai kishte një ethe, por jo shumë. Nëna i tha që, nëse vazhdonte kështu edhe gjatë natës ata duhet të shkonin në spital.
“Në orën 11 të asaj nate ethet nuk më kishin kaluar, kështu që unë shkova në spitalin e Tongji” , i tha ai gazetës.
Aty filloi odisea e tij.
“Sapo arrita, pashë që spitali ishte i mbushur me pacientë. Kur pashë mjekët në rrobat e tyre mbrojtëse për herë të parë në jetën reale, diçka që kisha parë vetëm më parë në dokumentarë për sindromën e rëndë akute të frymëmarrjes (SARS), kuptova se diçka nuk ishte në rregull”, tha ai. Ai nuk u befasua kur gjeti kaq shumë njerëz, është një nga spitalet më të mira në Wuhan dhe zakonisht duhet të presësh. Por me atë rast, me një audiencë shumë herë më shumë se zakonisht, ai vendosi të shkojë në qendrën e specializuar të mushkërive të qytetit.
“Kur mbërrita atje nuk kishte as një pacient. Kam pasur teste të funksionimit të gjakut dhe mëlçisë dhe një skanim CT. Rezultatet zbuluan hije të parregullt në sektorin e poshtëm të dy mushkërive të mia. Fillova të marr medikamente pa recetë dhe kapsula të ilaçeve tradicionale që mi rekomanduan në spital”,vazhdoi djali.
Babai dhe nëna e tij e vendosën atë në karantinë në dhomën e gjumit dhe kujdeseshin për të. Gjatë rrugës për në shtëpi ai bleu shumë ushqime, nga frika e mungesës pasi virusi u zgjerua në Wuhan dhe, deri atëherë, gjithashtu në të gjithë Kinën dhe në botë.
Kjo ndodhi katër ditë, derisa papritur, më 25 janar, gjithçka u zhvillua shumë shpejt: “Kam pasur një kollë shumë të thatë me një gëlbazë të verdhë”. Ai u kthye në spital për kontroll dhe atje zbuluan se infeksioni po përhapet në të gjithë mushkëritë e tij . Atij iu dha mjekimi intravenoz.
“Ne dyshojmë se keni coronavirusin e ri”, tha njëri prej mjekëve që e trajtuan atë.
“Pse nuk e kontrollojnë?”
— Vetëm një komitet ekspertësh mund të vendosë se kush lejohet të bëjë komplet e analizës .
Të gjitha llojet e furnizimeve tashmë mungonin dhe testi i acidit nukleik, i cili identifikon virusin me sekuencën e tij gjenetike, ishte ndër më të çmuarit.
“Unë kisha një ethe dhe dhimbje shumë të larta që më torturonin çdo pëllëmbë të trupit tim”, ju tha djali. “Kam kaluar ditët duke parë filma të animuar për të më larguar nga sikleti”.
Më 26, djali vështirë se ngrihej nga shtarti. Ai po dridhej nga i ftohti, me ethe që nuk binte kurrë nën 39ºC.
“Por para se ta kuptoja, natën, ethet kishin kaluar. Ndjeva se kisha shkuar në ferr dhe isha kthyer. Ajo periudhë, nga 21 deri në 26 janar, ishte momenti më i keq. Jam kollitur aq shumë sa stomaku dhe shpina mu dëmtuan. Ato ishin disa nga ditët më të këqija të jetës sime, “i tha ai The Guardian. Shumë herë ai ndjeu frikë: ndaj të panjohurës së virusit, ndaj brishtësisë së trupit të njeriut, për të mos qenë në gjendje të kapërcejë krizën.
Më 28 janar, më në fund, një test i ri tregoi përmirësim. Të dy mushkëritë dukeshin më mirë. Deri atëherë autoritetet mjekësore kishin aprovuar që të bënin testin. Ai testoi pozitiv.
Gjithashtu vëllai i tij më i vjetër ishte kapur nga ethet, kolla, dhe dhimbja e përgjithësuar. Gjyshja e tij, megjithëse ai kishte ethe për katër ditë, u shërua dhe kjo është arsyeja pse ajo nuk u testua kurrë. As për prindërit e tij, të cilët mbetën të shëndetshëm gjatë gjithë atyre ditëve. Sidoqoftë, të gjithëve u dhanë ilaçe.
Më 4 shkurt, i riu ndaloi kollitjen për herë të parë. Një skanim tregoi se mushkëritë e tij vazhduan të përmirësohen. Ata përsëritën analizat e Covid-19 dhe i dhanë lajm të mirë: ai më nuk kishte coronavisur. Ne duhej ta bënim atë përsëri disa ditë më vonë, por, në parim, dukej se ishte shëruar. Më 7 shkurt, pas një testi të dytë negativ, ai u nis për të festuar. /Telegrafi/