Gara mes Kamala Harris dhe Donald Trump për president të SHBA-së është shumë e ngushtë, si në nivel kombëtar ashtu edhe në shtetet kryesore.
Pra, sa mund t’u besojmë sondazheve?
Është një pyetje që shumëkush po e ngre pasi përgjigja e saj doli e gabuar katër vjet më parë.
Shoqata Amerikane për Hulumtimin e Opinionit Publik e quajti atë humbjen më të madhe të sondazheve në 40 vjet, duke treguar epërsinë e Biden ndaj Trump në dy javët e fundit të fushatës dy herë më të madhe se sa ishte kur u numëruan votat.
Në vitin 2012, anketuesit nënvlerësuan ndjeshëm epërsinë e Barack Obamas ndaj Mitt Romney.
Por, ndërsa fitorja e Trump në vitin 2016 ndaj Hillary Clinton tronditi shumë njerëz, gabimi i sondazheve është vetëm një pamje e situatës aktuale, jo një parashikim i rezultatit në ditën e votimit.
Bëhet e ditur se çdo ditë sondazhet na tregojnë pak më shumë për rezultatin.
Si duhet t’i lexojmë ato?
Një gjë kryesore për t’u mbajtur mend është pasiguria rreth mbështetjes së vlerësuar për kandidatët.
Ndërsa anketuesit publikojnë një shifër përqindjeje për secilin, ata gjithashtu raportojnë një ‘marzh gabimi’ për të treguar sa mund të ndryshojë mbështetja.
Për shembull, nëse një sondazh e vendos Trump në 46% me një diferencë gabimi prej 3%, kjo do të thotë se mbështetja e tij në publikun votues duhet të jetë midis 43% dhe 49%.
Nëse i njëjti sondazh ka Harris me 49%, atëherë mbështetja e saj duhet të jetë midis 46% dhe 52%.
E gjithë kjo na tregon se gara është e ngushtë dhe secili kandidat mund të prijë, shkruan skynews, përcjell Telegrafi.
Kujdes i ngjashëm kërkohet kur shikoni gjurmuesit duke përdorur mesataret e sondazheve.
Ju mund të mendoni se mesatarja e sondazheve do të zvogëlonte pasigurinë, pasi gabimet e rastësishme duhet të anulohen.
Por, disa anketues janë vazhdimisht më të saktë se të tjerët, ndërsa disa mund të gabojnë sistematikisht në një drejtim.
Kush voton në zgjedhje është gjithashtu kritike për rezultatin, por parashikimi i kësaj është një kërkesë e vështirë për anketuesit.
Përafërsisht një e treta e amerikanëve me të drejtë vote nuk hedhin votën në zgjedhjet presidenciale dhe nuk janë të gjithë të njëjtët njerëz çdo herë.
Konteksti ka rëndësi.
Për shembull, ndryshimet e mundshme në ligjet e abortit duket se kanë mobilizuar shumë demokratë në zgjedhjet afatmesme të vitit 2022.
Politikat dhe performanca e një kandidati mund të ndryshojnë gjithashtu mundësinë e pjesëmarrjes së votuesve më partiakë.
Pse garat shtetërore mund të jenë vendimtare?
Të njëjtat konsiderata nevojiten kur shikohen sondazhet shtetërore dhe ndoshta ato janë më vendimtare për të përcaktuar se cili kandidat ka më shumë gjasa të fitojë zgjedhjet.
Rezultati i një gare presidenciale vendoset shtet pas shteti.
Në vitin 2000 dhe në vitin 2016, kandidati me më shumë vota në nivel kombëtar humbi zgjedhjet sepse ata nuk fituan një kombinim të shteteve që dhanë numrin më të lartë në Kolegjin Zgjedhor.
Kjo është arsyeja pse sondazhet shtetërore të fushëbetejës marrin kaq shumë vëmendje dhe ato përfshihen në modelet që përpiqen të parashikojnë rezultatin.
Sigurisht, ata kanë të njëjtën pasiguri dhe të meta potenciale si sondazhet kombëtare.
Dhe lajmi i keq është se performanca e tyre e fundit nuk ka qenë e mirë.
Në vitin 2016 ata sugjeruan se Clinton do të kishte një fitore të madhe në shtetet kyçe.
Në vitin 2020, ata dolën edhe më keq.
Disa shtete kanë rezultuar veçanërisht të vështira për t’u anketuar me saktësi.
Në vitin 2016 dhe 2020, mungesat më të mëdha ishin në Wisconsin, Michigan, Karolinën e Veriut dhe Pensilvani.
Këto, veçanërisht Pensilvania, e cila nga grupi mban më shumë vota të Kolegjit Zgjedhor, janë të gjitha potencialisht vendimtare në vitin 2024.
Pra, çfarë mund të na thonë sondazhet?
Përgjigja është e bollshme nëse jeni duke kërkuar se si ndihen njerëzit për një kandidat ose politikë të caktuar.
Por, nëse po përpiqeni të kuptoni se kush është përpara në garën për t’u bërë president, atëherë gjithçka që mund të thoni me besim është se gara është shumë afër dhe mund të zbresë në një numër të vogël votash në disa shtete. /Telegrafi/