Poezi nga: Jim Morrison
Përktheu: Fadil Bajraj
Mund ta gëzosh jetën nga largësia.
Mund t’i shikosh gjërat ama s’mund t’i shijosh.
Mund ta ledhatosh nënën sall me sy.
I
A janë këta miqtë tanë
që garojnë dhe dridhen
lugjeve të qeta të parlamentit
Im bir nuk do të vdes në luftë
Ai do të kthehet
tha me zë të topitur peshkatari i katundit nga
Orienti
Herën e fundit pate thënë
se kjo ishte e vetmja mënyrë
zëri i vashës shtalb
Qeverisja dhe të folurit
infektuan xhungllat
e blerta
konsultoje orakullin
përroin e sertë
zvarritu
ata jetojnë nga uji i shiut
dashuri majmunash
çift mantre
prodhues brendi
Ishuj helmues
Helm
Merre këtë kokrrizë të vocërr
të zhardhokut
nga bregu
jugor
një mrekulli e çuditshme
do të të gjej
Helikopteri shkrepëtoi
një prekje e butonit dhe mbushja e sigurtë
e eksplozivit liroi
bombat me sahat
në vendet lebroze
të shkretuara nga uria
dhe këmbëngulja në ligj
Të lutem
tregona kokën tënde sukullare
dhe sytë të buzëqeshur të mbushur me lym
të qetë gjatë hapjes së zjarrit
këmishën e mëndafshtë të luluar
që t’i vë në dukje sytë, të shkathtë
si merimangë, surratin
e largët rrenës
eja, ti e përvuajtura
të shijosh jetën
tashmë si grua
e heshtur, e harbuar, e dalldisur
e shfrenuar, e bëshme dhe qullashe
Pas saj ngarendin si pas tokës së premtuar
legjione lapërdharësh tutkun
në marshim
Ç’po ngjet me sjelljet tua
atje në shkretëtirën e rrahur nga
dielli
galaksi të pakufishme të pluhurit
gjemba kaktusi, rruaza
gurë të zbardhur, shishe
dhe automobila të ndryshkur, të lënë mënjanë
për përpunim të mëvonshëm
Ai i sapoardhuri, ushtar-udhëtar nëpër kohë
mezi që u përbirua
nëpër gërmadhat
e qytetit të dikurshëm hijerëndë, e tash
është bërë qesharak me mi kanalizimesh
dhe insekte që kanë gjetur aty strehim
Ai jeton në automobila
kalon kotnasikoti nëpër
shkollat të breshtura
dhe nuk gjen vend
në hijet e dëgjesës
kujdestarët janë të heshtur
kullat roje madhështore prej zhavorri
të neveritshme në plazhin në drejtim të perëndimit
aq të lodhura nga vëzhgimi
po të kishte mbetur sall një kalë
për të kalëruar nëpër djerrinë
qenin me vete
për t’i nuhatur mishrat-vashat
të lidhura me vargonj për shtylla publike
s’ka më zënka
në krevate, natën
errësira digjet
I ke zgurdulluar sytë në sallonet e qytetit
ku një grua
në rrobë europiane
vallëzon valset madhështore
kjo do të ishte zbavitëse
për ta qeverisur shkretëtirën
II
Palme ngjyrë qershie
Brigje të frikshme
dhe më shumë
dhe shumë më shumë
Këtë e dimë
se të gjithë janë të lirë
në librat
shkollor të të pafalshmëve
buzëqeshje të rreme
vështirësi të pabesueshme vuajnë
ata që mezi ia dalin
të rrojnë
ama e gjitha do të kalojë
shtrihu në barin e gjelbërt
dhe buzëqeshu, dhe persiat, dhe kundro
ngjashmërinë e saj
të shtruar
me Mbretëreshën-matkën
e cila duket
se ka rënë në dashuri
me kalorësin
epo, a nuk është e këndshme
Zotëri, a nuk është kjo njohuri
me një shikim të pakujdesshëm kryeneç
prapa shpatullave
24 korrik 1968,
Los Angjelos, Shtetet e Bashkuara, Havai
