Shumë konsumatorë që telefonojnë një numër shërbimi, lidhen me Kosovë. Qendrat e thirrjeve po lulëzojnë në një vend ku mundësitë e punësimit janë të pakta.
Në telefon, Lejla Kasabaqi, 30 vjeçe, të cilës nuk iu lejua të përdorte emrin e saj të vërtetë për një kohë të gjatë, e quante veten Sandra Wagner.
Konsumatorët në Gjermani nuk duhej të dinin se Lejla kontaktonte nga një qendër thirrjesh me vendndodhje në Kosovë. Në emër të një kompanie transportuese të verës gjermane, ajo shiste mostra të verës.
Një punë, të cilën Lejla Kasabaqi e kishte gjetur përmes një gazete gjashtë vite më parë. Ajo kishte studiuar administratë biznesi, por më pas ashtu si shumë të rinjë në Kosovë, nuk gjeti punë. Shkalla zyrtare e papunësisë në Kosovë, është 35 %, në mesin e shtresës rinore 55 %.
Kasabaqi u pranua në këtë punë sepse fliste rrjedhshëm gjuhën gjermane. Familja e saj, iku në Gjermani përpara luftës në Jugosllavi dhe pastaj jetoi në Konstanz për dhjetë vite. Në vitin 2001 ajo u kthye përsëri në Kosovë.
Njerëzit si Kasabaqi, janë burim i vlefshëm për kompanitë e shërbimeve: ata janë të rinj, të arsimuar mirë, flasin gjermanishte të përsosur dhe janë të motivuar të punojnë. Shumë pak konsumatorë që bëjnë thirrje në një numër shërbimi nga Gjermania, e dinë se po lidhen gjithnjë e më shumë në Kosovë.
Disa nga kompanitë më të mëdha të shërbimit në botë, si Teleperformance, Sutherland ose Webhelp, tani veprojnë në qendrat e thirrjeve në Kosovë, të cilat shërbejnë në tregun gjermaofolës, për klientë si: Sky, Tchibo, DHL dhe Amazon. Njeriu që e vendosi Kosovën në këtë hartë biznesi, quhet Jens Reichenbach, së bashku me partnerin e tij të punës Joachim Hofsähs, menaxhojnë qendrën më të madhe të thirrjeve në Kosovë. Që nga viti 2015, ai ka në pronësi IQ to Link, i cili tani ka një numër të të punësuarve rreth 600, në katër lokacione: Prishtinë, Prizren, Mitrovicë dhe Gjilan.
Para se Reichenbach të bëhej i pavarur, ai ishte përgjegjës për qendrat e shërbimit ndërkombëtar në DHL. Tre vite më parë, një koleg i kishte treguar për Kosovën dhe për shumë të rinjë me aftësi të mira të gjuhës gjermane.
Reichenbach thotë se ai nuk dinte asgjë për Kosovën në atë kohë, as nuk ishte i sigurt nëse atje kishte ende luftë.
Ai erdhi në Prishtinë dhe ishte entuziast për të rinjtë, të cilët, siç thotë ai, ishin kaq pozitivë pavarësisht perspektivave të tyre të dobëta në të ardhmen. Kosova është vendi me popullatën më të re në Europë, më shumë se 40% e banorëve të saj janë më të rinj se 25 vjeç.
Reichenbach krijoi një plan biznesi, dha dorëheqje në DHL dhe filloi katër muaj më vonë punën në Kosovë me 150 agjentë. Sekreti i suksesit të tij është i thjeshtë: ai ofron kushte të drejta pune, kontrata të përhershme, dhe të dy punëdhënësit qëndrojnë në Kosovë gjatë javës. Ata duan të punësojnë deri në 300 agjentë në vitet e ardhshme. Kërkesa nga konsumatorët është e lartë, por burimet kanë filluar të jenë të pakta. Pothuajse të gjithë kosovarët e rinj që flasin gjermanisht mjaft mirë, tashmë punojnë në qendra të thirrjeve, problem për të cilin Shpend Ahmeti, kryetari i Prishtinës, është i vetëdijshëm.
Ai mendon të ofroj më shumë kurse gjermane si edhe zhvillimin e një programi në bashkëpunim me qeverinë gjermane për të inkurajuar financiarisht të kthyerit nga Gjermania. Ai gjithashtu shpreson që qendrat serioze të thirrjeve që kanë zbuluar tregun e Kosovës, t¬’i dëbojnë ato të dyshimtat nga tregu.
Për shkak se ato paguajnë mirë, ndërmjet 500 dhe 700 euro në muaj, rreth dyfishi i të ardhurave mesatare në Kosovë, ofrojnë një perspektivë për punonjësit e tyre. Shumë nga agjentët e rinj tashmë kanë pasur përvojë me qendrat më pak të njohura të thirrjeve që shesin aksione ose sigurime shëndetësore, të cilat janë të ndaluara në Gjermani.
Besnik Maloku, 24 vjeç, ka qenë në këtë industri për tetë vite duke shitur abonimet e revistave gjermane dhe më vonë lotari dhe bileta llotarie. Në telefon ai e quante veten Thomas Schaaf dhe Daniel Mayer, merrte dispozitë prej 100 euro në javë mirëpo me kohë, u ndje keq duke i gënjyer klientët dhe më pas u zhvendos në IQ to Link.
Ish-shefi i tij, ishte dënuar për mashtrime dhe qëndron që pesë vite në burg. Lejla Kasabaqi është gjithashtu e kënaqur që tre vite më parë ajo u punësua në kompaninë e Reichenbach dhe Hofsähs, edhe pse nuk është gjithmonë e lehtë. Tetë orë në ditë, deri në 130 thirrje, klientë që ngrisin zërin, më cilët ajo ende duhet të flas në mënyrë miqësore.
Ndonjëherë, thotë ajo, duhet të dal jashtë dhe tymosi një cigare për t’u qetësuar. Ajo nuk duhet të fsheh më identitetin e saj në telefon, ajo tani i përshëndet klientët me, “Mirëdita, emri im është Lejla, si mund t’ju ndihmoj?”. Arsyeja e vetme pse ajo nuk e thotë mbiemrin e saj është se shumë klientë nuk e kuptojnë atë dhe ajo nuk dëshiron gjithmonë të germëzojë. /Telegrafi/
