Nga: Nick Cave
Përktheu: Fadil Bajraj
Zjarret vazhduan gjatë gjithë natës
Fëmija me fytyrë lakuriqi u shfaq në dritare
Dhe më pas u zhduk në dritat e përparme
Isha në gjysmë të rrugës për në bregun e paqësorit
Të kisha lënë të përmalluar
Duke u përgjëruar si fantazmë
Ka pak vend për çudi, tash,
Po ashtu ka edhe pak vend për egërsi
Ne zvarritemi në plagët tona
Gati mbërriva në Malibu
Do ta blej një shtëpi lart në kodër
Me një pishinë në formë loti dhe një revole që vret
Sepse thonë se është një lëneshë që bredh në këto anë
Me një gjenerator të tmerrshëm zemërimi për zemër
Se ajo është e bardhë dhe e rrallë
Me bollëk i ka të gjitha llojet e të këqijave
Dhe s’ta lë vendin askund gjatë gjithë ditës së lume
Ama natën shtrihet duke u dridhur në krahët e mi
Dhe tash sall po pres të vijë koha ime
Dhe tash sall po pres të vijë koha ime
Dhe tash sall po pres vendin tim në diell
Dhe tash sall po pres të vijë paqja
Dhe tash sall po pres të vijë koha ime
Dhe tash sall po pres të vijë koha ime
Dhe ne zvarritemi në plagët tona
Gati mbërriva në Malibu
Dhe e di se koha ime do të vijë së shpejti
Sall po pres të vijë paqja
Gati mbërriva në Malibu
O shpirt, ne jemi në arrati, ne jemi në arrati
Në gysmë të rrugës në Bregun e Paqësorit
Epo tash të flije si fantazmë
Në plagët tua
E dashur ëndrrat tua janë pjesa jote më e çmueshme
I mbaj me vete në zemër
E dashur ëndrrat tua janë pjesa jote më e çmueshme
I mbaj me vete në zemër
Diku, nuk e di
Tash po qëndroj në breg
Të gjitha kafshët enden nëpër plazhe
Krijesat e detit dalin nga deti
Ndërsa unë po qëndroj në breg
Të gjithë fillojnë të ikin
Fëmija lëshon kovën dhe lopatën e tij
Dhe ngjitet në diell
Kisa kishte një bebe, po foshnja vdiq
Shkon te fshatarët, u thotë: “Bebja ime është e sëmurë!”
Fshatarët tundin kokën dhe i thonë:
“Më mirë varrose beben tënde në pyll shpejt.”
Është rrugë e gjatë për të gjetur qetësinë e mendjes, qetësinë e mendjes
Është rrugë e gjatë për të gjetur qetësinë e mendjes, qetësinë e mendjes
Kisa shkoi në bjeshkë dhe pyeti Budën
“Bebja ime është e sëmurë!” Buda i tha: “Mos qaj,
Shko në secilën shtëpi dhe merre nga një kokërr sinapi,
Por sall nga ajo shtëpi ku askush nuk ka vdekur.”
Kisa shkoi në çdo shtëpi të fshatit
“Bebja ime i ka punët edhe më keq” qante e gjora Kisa
Ama Kisa kurrë nuk e mblodhi asnjë kokërr sinapi
Sepse në çdo shtëpi, dikush kishte vdekur
Kisa u ul në sheshin e vjetër të fshatit
Përqafoi beben e saj dhe qau e qau
Ajo tha se të gjithë po humbasin gjithmonë dikë
Pastaj u fut në pyll dhe varrosi fëmijën e saj
Të gjithë po humbasin dikë
Të gjithë po humbasin dikë
Është rrugë e gjatë për të gjetur qetësinë e mendjes, qetësinë e mendjes
Është rrugë e gjatë për të gjetur qetësinë e mendjes, qetësinë e mendjes
Dhe tash sall po pres të vijë koha ime
Dhe tash sall po pres të vijë paqja
Që të vijë paqja
