Në vitin 1790, gjatë presidencës së George Uashingtonit, u bë regjistrimi i parë në SHBA, në të cilin popullata u nda në tre kategori: “Femrat dhe meshkujt e bardhë dhe të lirë”, “Të gjithë personat e tjerë të lirë” dhe “Skllevërit”, që në atë kohë ishin kryesisht afrikanët.
Siç shpjegon Brent Staples në një artikull të gjatë në New York Times, ideja e Kongresit ishte t’i jepte jetë një Amerike të bardhë, protestante dhe me kulturore homogjene, duke imagjinuar se vetëm të bardhët e lirë emigrantë në Shtetet e Bashkuara “mund të bëhen qytetarë të natyralizuar”.
Italianët mbërritën në SHBA si të ‘bardhë të lirë’, por shumë shpejt nisën të krahasoheshin me personat me ngjyrë.
Siç transmeton gsh, 14 marsin e vitit 1891, 11 emigrantë italianë, shumica sicilianë, u linçuan në New Orleans nga një turmë banorësh që sulmoi burgun e zonës.
Ky episod bëri që marrëdhëniet mes SHBA-së dhe Italisë të tensionoheshin shumë.
Shtypi italian bënte thirrje për drejtësi dhe një dëmshpërblim të drejtë për familjarët.
Personat përgjegjës nuk u dënuan kurrë, por presidenti i atëhershëm Benjamin Harrison vendosi ta jepte një lloj dëmshpërblimi për familjet.
Falë asaj historie, italianët në Amerikë u bënë ‘të bardhë’ me të drejta të plota dhe njerëz që meritonin respekt.