Nga: Roberto Arlt
Zgjodhi dhe shqipëroi: Bajram Karabolli
– Të lutem, më thuaj a ka një det që nuk më pëshpërit fjalët e tua në veshët e mi? Të lutem, më thuaj a ka vend tek unë, ku nuk mund të duket trishtimi? Më thuaj cili është vendi i shtypur në nënkresën time që ti nuk ke mbështetur kokën? Të lutem, më thuaj ç’natë do të vish, që të përgjoj gjumin tënd?
Sepse, nëse ti më mungon, nuk mund të jetoj; sepse, ngaqë të dua ty, nuk mund të vdes.
– Bëni kujdes t’i zgjidhni armiqtë, sepse mundo të përfundoni duke u ngjarë atyre.
– Të gjithë shkojmë drejt anonimatit, por mediokrit mbërrijnë më përpara atje.
– Vdekja është një jetë e jetuar, ndërsa jeta është një vdekje që vjen.
– Njeriu është i dashuruar kur kupton se personi tjetër është i veçantë.
– Unë nuk flas për hakmarrje, as për falje, harresa është e vetmja hakmarrje dhe e vetmja falje.
– Jetojmë në një kohë kur sinqeriteti përbuzet, kur të vërtetën e vrasin përditë, kur në institucionet më të larta valëvitet flamuri i gënjeshtrës dhe mashtrimit. Prandaj duhet lexuar kjo letër e një autori të shquar argjentinas.