Dikur ishte një nga njerëzit më të fuqishëm të komunistëve të Jugosllavisë, e shumë shpejtë disidenti më i madh jugosllav.
Është ky malazezi Millovan Gjilasi (1911-1995), babai i të cilit kishte gisht në vrasjen e Isa Boletinit dhe që e mbante si trofe armën e tij. Babai i tij pastaj vritet nga një drenicas, me urdhër të patriotit Mehmet Gradita.
Pas demonstratave të vitit 1981, ishte një luftë e madhe e pushtetarëve shqiptarë, si Fadil Hoxha e Mahmut Bakalli, që ato të mos cilësohen si kundërrevolucionare – ashtu si synonte politika serbe (nga politikanët shqiptarë në atë kohë, kundërrevolucionare i quajti Azem Vllasi), transmeton Telegrafi.
Gjilas, po ashtu nuk i konsideronte ato kundërrevolucionare, ndërsa tërheq vërejtjen pushtetit jugosllav se lëvizjet nacionale shqiptare nuk do të mund të ndalen.
Në librin “Fuqia e ideve” ai ka thënë: “Prej fillimit kam thënë se ngjarjet e vitit 1981 nuk janë kundërrevolucionare, se ai nuk është kurrfarë kundërrevolucioni. Ato ngjarje shënojnë lëvizjen nacionale… Ne mund t’i vlerësojmë si të duam ngjarjet e vitit 1981 në Kosovë, por ato s’kanë lidhje me kundërrevolucion, veçse me lëvizjen nacionale të shqiptarëve. Komunistët, kur e shpallën si kundërrevolucion lëvizjen nacionale në vitin 1981, bënë gabim të madh. Së pari për arsye se nuk e kuptonin se për çka në të vërtetë është fjala dhe së dyti, ata kur e kanë dhënë atë kualifikim janë nisur nga skemat ideologjike se çdo gjë që nuk është komuniste apriori duhet të jetë kundërrevolucionare. Kjo natyrisht se nuk është e vërtetë… Këtë lëvizje nacionale të shqiptarëve askush nuk mund ta ndalë, përveç nëse i vret një gjysmë milion shqiptarë. Mirëpo, kjo sot për sot është e pamundshme…”. /Telegrafi/