Çdo tavolinë me ushqim që ka verë duhet të ketë edhe ujë
Rexhep Kryeziu
Ekspert i vreshtarisë dhe verarisë, Zvicër
Uji mineral është i gjithanshëm, i domosdoshëm për një trup të shëndetshëm dhe një shpirt të shëndoshë, i domosdoshëm si një partner i përsosur dhe tashmë i pranueshëm shoqërisht (jo vetëm) për ushqimin dhe verën e shijshme.
Konsumimi i verës promovon shëndetin, me kusht që të pihet në masën e shëndetshme. Dhe në kombinim me ujin mineral, është një burim i vërtetë rinie për trupin. Alkooli e privon trupin nga uji dhe rrjedhimisht edhe mineralet e rëndësishme, ky një hendek furnizimi që uji mineral e mbyll në mënyrë optimale. Prandaj, nutricionistët dhe mjekët rekomandojnë të pini të paktën të njëjtën sasi uji si vera – mbi dhe përtej sasisë së rekomanduar ditore.
Paraardhësit e shquar tashmë e dinin se uji dhe vera përkasin së bashku. Napoleoni p.sh. pinte gjithmonë verën e tij të preferuar nga rajoni Burgund Chambertin të përzier me ujë. Në përgjithësi, edhe në kohët e lashta konsiderohej jo delikate për të shijuar verën ose rakinë pa ujë. Këtë e bënë vetëm barbarët. Spritzeri shumë i lavdëruar kujton një histori të gjatë dhe të suksesshme. Vetëm në shekullin e 19-të konsiderohej elegant për të pirë verë ose raki të pastër pa ujë ne tryezë.
Sot, një gotë ujë është thjesht një pjesë e verës dhe është standarde në shumicën e restoranteve të mira. Por jo i gjithë uji rekomandohet.
Kjo vlen jo vetëm për përbërësit, por edhe për vetitë e tij shqisore. Por: Uji mineral është padyshim për t’u preferuar për shkak të përmbajtjes së tij të lartë të mineraleve të vlefshme dhe elementëve gjurmë.
Uji mineral ka një rrugë të gjatë për të arritur në tryezën tonë. Duhen dekada apo edhe shekuj që uji sipërfaqësor të kalojë nëpër shtresa shkëmbi me trashësi kilometrash përpara se të jetë i disponueshëm për ne si ushqim i pasur me lëndë ushqyese. Llojet e shkëmbinjve parësorë si graniti, bazalti nga vullkanet e zhdukur, shtresat e dendura të gurit gëlqeror që dikur ishin shtretër deti të lashtë, ose shtresa të dendura zhavorri veprojnë si filtra që pasurojnë ujin në të njëjtën kohë me minerale të rëndësishme dhe elementë gjurmë.
Ajo që do të thotë është uji, dhe derisa të mund të emërtohet “ujë mineral”, duhet të plotësohen shumë kushte dhe kërkesa, rërë dhe zhavorr dhe i pasuruar me minerale Të gjithë përbërësit duhet të jenë me origjinë natyrale dhe uji mineral nuk duhet të modifikohet përveç heqjes së hekurit ose shtimit të dioksidit të karbonit.
Uji shërues, nga ana tjetër, përmban sasinë e mineraleve dhe elementëve gjurmë që mund të kenë një efekt shërues, qetësues ose parandalues.
Me ujin kurues mund të aktivizohen fuqitë natyrore të trupit, substanca, ndryshimi ose funksionet e caktuara të organeve mund të forcohen. Dhe me të vërtetë: Ka ujëra që janë më të shëndetshëm se të tjerët.
Pavarësisht se cilin ujë zgjidhni: përmbajtja e mineraleve përcakton cilësinë dhe përshtypjen e tij shqisore. Mineralet e ndryshme përmbushin detyra të ndryshme: ndër të tjera është natriumi. i rëndësishëm për nervat dhe muskujt, ndërsa kaliumi rregullon ekuilibrin e lëngjeve dhe kalciumi është i përfshirë në ndërtimin e kockave dhe dhëmbëve. Kloridet nxisin tretjen, dhe magnezi është, si të thuash, “trajneri i fitnesit” të organizmit ndihmon në transportin e oksigjenit në trup, dhe së fundi, zinku përshpejton ndarjen e qelizave dhe shërimin e plagëve Pa dyshim: uji mineral është i shëndetshëm!
Asnjë ujë nuk ka shije të njëjtë me tjetrin. Ka varietete që kanë një shije shumë të veçantë, mineralo-alkaline. Të tjerat duken pothuajse neutrale ose “të ëmbla”.
Këto veti shqisore përcaktojnë edhe kombinimin me verërat. Për shembull, dyoksidi i karbonit: Këtu ndodh një reagim shije me përbërësit e verës. Taninet dhe disa përbërës acid mund të theksohen qartë në verë. Mineraliteti i një vere mund të theksohet edhe nëpërmjet dyoksidit të karbonit. Kjo nuk është gjithmonë e këndshme dhe shija është e kripur në gjuhë.
Uji me një karakter të veçantë mineral mund të nxjerrë në pah gjithashtu aciditetin dhe taninet e një vere. Në verërat me një ëmbëlsi të hollë, kjo është e ekuilibruar dhe shija e verës mund të duket pothuajse e thatë.
Llojet e ujit alkaline mund të kenë një shije pak të hidhur, ndonjëherë të kripur, e cila shpesh dominon shumë verërat. Verërat më pas duken si një karikaturë e vetes me tanine natyrale dhe ushqimin e yndyrshëm.
Ato ndihmojnë për të sjellë përsëri në ekuilibër nivelet e acidit të trupit – uji me karakter neutral është optimal për verën, d.m.th. h. nuk kanë një mineralizim veçanërisht të theksuar dhe vetëm pak dyoksid karboni.
Një ujë i tillë lejon që shija e verës të vijë në vetvete.
Shija e verës dhe ujit përcaktohet padyshim nga forma e gotës që zgjidhni. Sa më e hollë të jetë gota, aq më e këndshme është të pihet. Një gotë me buzë të ndezur e sjell ujin direkt në majë të gjuhës, ku ëmbëlsia ndihet më fort. Kjo e bën ujin në shije më të butë, ndërsa një gotë me buzë më të mbyllur ose diametër më të madh e sjell ujin në pjesën e pasme të gjuhës, gjë që thekson freskinë. Meqë ra fjala: Gotat me shumë volum lejojnë që dyoksidi i karbonit të largohet më shpejt.
Temperatura e pirjes gjithashtu luan një rol të madh në shijen. Uji i ftohtë i mpirë shqisat e shijes në temperaturën e dhomës, dyoksidi i karbonit mund të ketë një efekt disi të trashë. Një temperaturë prej 8 deri në 12°C është ideale. /Telegrafi/