Me rrobat e nënës në duar në vendin ku ajo vdiq, Besnik Deliu, fillon rrëfimin e përjetimeve gjatë masakrës së familjes së tij. Jo vetëm dëshmi për nënën e Besnikut, por ky mal është i mbushur me rroba të familjes Deliu.
Fakte për krimet e Serbisë në Abri të Epërme, njërën nga masakrat më të kobshme të cilën, e përjetoi ky njeri, 5-vjeç atë kohë.
“Njerëzit të cilët i shpëtuan granatimeve, filluan me lëvizë në këtë pjesë të malit. Disa anën time të djathtë, dikush në pjesën e majtë e dikush në këtë përroin prapa meje. Por, forcat serbe ishin shumë afër edhe i mbytshin familjarët tonë”, rrëfen Besniku.
Sikurse në masakrat tjera, forcat serbe pas granatimit me këmbësori siguroheshin që të mos lënë dëshmi të gjallë. Nga foshnja gjashtë javëshe e deri te më i moshuari 94-vjeç, 23 anëtarë të familjes Deliu u vranë. E Besniku, nuk e di si shpëtoi.
“Forcat serbe na kanë marrë neve, edhe na kanë dërgu diku një kilometër larg vendit të masakrës. Na kanë dërgu në një shtëpi tek një plak e një plakë këtu afër”, thotë ai.
Me trauma e copa të granatave në trup, ky ishte veçse fillimi i vuajtje për të.
“Në të tretën ditë e di që xhaxhai im ka ardhë për vizitë tek ne, sepse ka vonu deri e ka kuptu se ku jemi. Unë si e kam parë, nuk e kam ditë cila uniformë është (uniforma e UÇK-së) edhe kam mbetë pa vetëdije. Pastaj veç e di që kur më ka ardhur vetëija jamë zgjuar në duart e mixhës. Para katër muajve ka ardhur gazetari, Julius Strauss pas 22 viteve ka ardhë në Kosovë, e na ka vizituar. Në këtë vend ku jemi e kam dëgjuar ngjarjen e vërtetë prej mixhës tim”, përfundon tregimin i mbijetuari i masakrës.
Me gazetarin Julius Strauss, atë kohë si përkthyese ishte edhe Lemane Kamberi-Muriqi. Ajo tregon se kolegu i saj, nga media ndërkombëtare Daily Telegraf, pas masakrës mbeti me trauma.
“Gazetari për të cilën kam përkthyer e ka lënë më pas gazetarinë, ka pasur traumë apo posttraumatic stress disorder (PTSD), edhe e ka lënë profesionin. Gazetarinë e ka lënë për shkak të rastit të Obrisë”, deklaron përkthyesja gjatë kohës së luftës.
Muriqi në cilësinë e përkthyeses e ka përjetuar rëndë, por jo aq sa personat e parë që i panë trupat e vrarë.
“Zoti na ka ruajtur vetëdijen dhe memorien, mua edhe Imerit. Ai është ballafaquar me situatën edhe u përkujdes për trupat, unë nuk isha në gjendje me i ndihmu e me i kap trupat, sepse u frigojsha”, tregon Bashkim Deliu, i afërm i të masakruarve.
Ndër trupat e vdekur ishte edhe një foshnje në gjirin e nënës. Pak kohë pasi e gjetën edhe ajo vdiq. Për masakrën ndaj familjes Deliu sikurse për krimet tjera, dëshmitarët e familjarët thonë se Prokuroria kurrë nuk është interesuar për drejtësi. Ky fakt rëndon edhe më shumë dhimbjen e familjarëve, sidomos në përvjetorët sikurse sot.RTVD/Telegrafi/