Është pëlqyer nga pjesa më e madhe vendimi i Real Madridit për të zgjedhur Carlo Ancelotti për të zëvendësuar një legjendë si Zinedine Zidane për dy arsye. Së pari, sepse duket në përputhje me atë që dëshiron Real Madrid dhe së dyti, sepse italiani e ka dëshmuar vetën në Santiago Bernabeu kur ishte herën e parë.
Dhe çfarë duan në Madrid? Për të kryer një rinovim të skuadrës, e cila nuk është e njëjtë me sjelljen e një trajneri për të rinovuar skuadrën. Carlo e di se çfarë po vjen: atij i është besuar të stërvisë ata që i janë dhënë, për t’i dhënë përparësi të rinjve dhe të mos shkaktojë ndonjë problem.
Për shkak se përdorimi i kursyer i lojtarëve të rinj nga Zidane u bë një problem midis trajnerit francez dhe klubit gjatë sezonit të kaluar. Ishte një problem që ngulitej derisa u kalb në një fund të thartë dhe të shëmtuar, i padenjë për një klub si Real Madrid dhe një legjendë si Zidane, por fatkeqësisht i zakonshëm në udhëheqjen e Florentino Perez.
Për të shmangur një përsëritje të konfliktit, klubi do t’i japë Ancelottit gjithçka që mundet brenda kufijve të tyre ekonomikë. Veteranët që kanë kaluar më të mirën e tyre si Gareth Bale, Isco dhe Marcelo nuk përfshihen në planet e klubit, dhe heqja e treshes nga lista do t’i kursente klubit 65 milionë euro. Sergio Ramos gjithashtu nuk ka gjasa të qëndrojë dhe, nëse Varane nuk dëshiron të rinovojë, ata do të përpiqen ta shesin atë gjithashtu.
Nga të rinjtë, Mariano Diaz, Luka Jovic, Borja Mayoral dhe Jesus Vallejo janë të gjithë në shitje dhe klubi shpreson të marrë para të mira për ta. Në këto çështje më pak të rëndësishme, Ancelotti do të ketë një zë dhe një votë do ta vendosë atë, por linjat kryesore janë tërhequr tashmë nga ana e drejtimit sportiv të klubit. Linja strategjike është një çështje e klubit dhe formacionet një çështje e Ancelotti, madje edhe më shumë në epokën e pandemisë ku të gjitha vendimet kanë një derivat të rëndësishëm ekonomik.
Martin Odegaard është kthyer dhe ai shpreson të bëhet një lojtar i rëndësishëm për Los Blancos, për të mos përsëritur episodin e sezonit të kaluar. Nuk ka të bëjë me Luka Modric dhe Toni Kroos që po zhduken nga formacioni, larg tij, por klubi dëshiron të shtyjë lojtarë përpara si norvegjezi, si Fede Valverde ose si Eder Militao – lojtarë të rinj që kaluan pa u vërejtur derisa të ishin të vetmit burim i disponueshëm. Ajo që sigurisht nuk mund të përsëritet janë raste si ajo e Marcos Llorente.
Gjashtë vjet pas largimit, Ancelotti është kthyer dhe roli i tij i punës është më i qartë se kurrë. /Telegrafi/