Egzona Salihu, një nga aktoret premtuese të skenës teatrale shqiptare, ka ndërtuar një karrierë të qëndrueshme përmes punës së saj në teatër dhe projekteve private.
E diplomuar në Fakultetin e Arteve në Prishtinë në vitin 2015, ajo tashmë ka lënë gjurmë të thella në Teatrin e Preshevës, ku ka punuar për më shumë se gjashtë vjet.
Përtej kufijve, Egzona ka interpretuar në skenat e rajonit, ndërsa së fundmi është përqendruar në projektin e saj privat ‘Teatri i pjesës së padukshme të hënës’.
Në një intervistë për Telegrafin, Egzona shprehet për momentin kur e kuptoi se aktrimi do të bëhej pasioni i saj jetësor.
“Isha në shkollë të mesme kur mora pjesë në një audicion për Teatrin e të Rinjve. Aty përjetova për herë të parë emocionet e provave, premierës dhe festivaleve. Ishte dashuri në shikim të parë me këtë profesion. Që nga ajo ditë, e kuptova se aktrimi është ajo çka dua të bëj për gjithë jetën”, ka thënë ajo.
Egzona ka përjetuar shumë sfida në rrugëtimin e saj artistik, por një nga rolet më sfiduese për të ka qenë në shfaqjen “Vdekja dhe virgjëresha” në Teatrin e Preshevës.
Ajo tregon për përballjen e saj me këtë rol të ndërlikuar dhe rëndësinë e tij për karrierën e saj.
“Ky rol më sfidoi emocionalisht për shkak të biografisë së personazhit dhe temës që trajtonte shfaqja. Ishte një proces i thellë kërkimor, por përmes bashkëpunimit me regjisoren dhe përkushtimit tim, arrita ta realizoj në mënyrën që duhej”.
Edhe pse rrugëtimi në aktrim ka qenë plot sfida, Egzona kurrë nuk ka menduar të heqë dorë.
“Ka pasur momente të vështira, por asnjëherë nuk kam menduar të largohem nga aktrimi. Nëse ndonjëherë do të bëja një pauzë, do të ishte vetëm për t’iu përkushtuar familjes së ardhshme”, thotë ajo me vendosmëri.
Aktorja pohon se përtej pasionit për teatër, gjithmonë e ka parë veten të lidhur me publikun, duke theksuar që nëse nuk do të ishte aktore, mund të kishte zgjedhur një karrierë në media.
Por, për të, nuk ka asgjë që e zëvendëson ndjenjën që përjeton në skenën teatrore.
Egzona Salihu është shembulli i përkushtimit dhe dashurisë ndaj artit skenik, duke e sjellë këtë pasion në çdo rol që interpreton dhe duke u bërë një frymëzim për gjeneratën e re të aktorëve të rajonit.
“Teatri më ka dhënë emocione që asnjë medium tjetër nuk mund t’i ofrojë,” përfundon ajo. /AlmiraAgushi/