Poezi nga: Lawrence Ferlinghetti
Përktheu: Faslli Haliti
Allen Ginsberg po vdes
thuhet të gjitha gazetat
në të gjitha lajmet e mbrëmjes
një poet i madh po vdes
Por zëri i tij jo
nuk do të vdes
Zëri i tij është mbi tokë
në Manhatanin e Poshtëm
në shtratin e tij
po vdes
Nuk ka vend
për shqetësIim
Vdes vdekja e kujtdo
që vdes
Vdes vdekja e poetit
Ai ka një telefon në dorë dhe i thërret të gjithë
nga shtrati i tij në Manhattanin e Poshtëm
Në gjithë botën
bie telefoni
në mes të natës
“Jam Allen”, thotë zëri
“Unë jam Allen Ginsberg”
Sa herë e kanë dëgjuar
në vitet e gjata në vitet e mëdha
Është e tepërt të themi Ginsberg
Në gjithë botën
në botën e poeteve ka vetëm një Allen
“Doja t’ju them”, thotë ai
Iu thotë atyre se ç’po ndodh
Ç’po zbret mbi të
Ç’vdekje, dashnorja e zezë
zbret mbi të
Nëpërmjet satelitit fjala shkon në tokë
mbi Detin e Japonisë
ku dikur qëndronte i zhveshur
me sfurkun në grusht
si një Neptun i ri
barbanera i ri
duke qëndruar drejt në një plazh gurësh
me baticë të lartë dhe zogjtë cicërijnë
Valët përplasen mbi të tani
dhe zogjtë ulërasin dhimbshëm
Në vijën ujore në San Francisko
ka erë të fortë
Dallgë me shkumë
rrahin Embarcaderon
Alleni është në telefon
zëri i tij është mbi valët
Po lexon poezi greke
Ka brenda detin
Dhe kuaj që qajnë
Kuajt e Akilit
që qajnë
këtu përgjatë detit
në San Francisko
ku valët ulurijnë
Përhapin një tingull befasues
një tingull sibylline
Alen pëshpërisin
Allen