Rrusta po vdiste. Gruaja e tij rrinte ulur pranë shtratit të tij. Ai e shikoi dhe i tha me zë të shterur:
– Më duhet të të them diçka.
– Nuk ke nevojë – i përgjigjet gruaja.
– Jo, këmbënguli ai. Dua të vdes i qetë. Kam fjetur me motrën tënde, shoqen tënde më të mirë, shoqen e saj më të mirë dhe me nënën tënde!
– E di, iu përgjigj ajo, “tani vetëm pusho dhe lere helmin ta kryej punën e vet.