Poezi nga: Xhevdet Bajraj
Derisa njerëzit janë shpërndarë
si qurrat nëpër fytyrën e botës
dy të rinj e këndonin një këngë të huaj
Më e mirë rakia se partia
sepse u besonin më shumë pjatave të tyre
sesa TV-së shtetërore
vendosën të shtënë me armë në të dytë
që të dy ranë përtokë
atij që po i dilte shpirti
e ktheu kokën kah ai tjetri
Tjetri u çua dhe filloi të vraponte
u zhduk në errësirë
i vdekuri ende e mban shikimin
kah vendi ku kishte rënë shoku i tij
dhe ende i lotojnë sytë