Poezi nga: Arif Molliqi
i kanë lëshuan perdet e jashtë nuk shihet asgjë
rrugët janë zbrazur nga vetmia
të vdekurit u lëshojnë rrugë të gjallëve
të mos iu infektohet kafka
përbrenda kanë idenë e të jetuarit
me lirinë e rrejshme
që e aktrojmë me pantonimë
pas kësaj
e vetmja dëshirë që më vjen
ta braktis veten nga mashtrimet
kur në dhomën e harrimit
kanë ardhur jashtëtokësorët
na shikojnë me sy jeshile
sa e madhe është shtëpia e vetëngujimit
të sëmurët as nuk hyn as nuk dalin
nga frika e viruseve
e ç´rëndësi ka
kur mjegulla i ka ra kullës
brenda shumë zhurmë për aq pak liri