Poezi nga: Yang Lian
Përktheu: Faslli Haliti
ditët heqin tej maskat e ditëve ç’mbeti tjetër?
dadoja që të rreh mbi shpatull
dhe si gjithmonë qielli plot dëshira vrasëse
dritarja më e vjetër e dhëmbëve të peshkaqenit
kur humbet shikon detin
një gjuhë blu lëpin e vendosur udhërrëfyesin e udhëtimit
aq e ngazëllyer sa mishi në breg është krejt i zhveshur
në zheg vdekja po përshpejton
një puhi mund ta tundë këtë botë
era e ditës së fundit kush është fëmija i fundit e mbetur?
çdo fytyrë fsheh shkëmb prapa fytyrës
vetëm në parahistori, përsëriten karesti të ushqyera
nga dy duar
pluhuri i detit fluturon
në këmbët e merimangave
një pemë e shkëlqyer e ngarkuar me karrema lulesh
joshi atë që për mijëra milenume u joshe ti