Poezi: Louis Aragon
Përktheu: Faslli Haliti
Asgjë s’i përket njeriut, as edhe forca e tij
As dobësia as zemra e tij
Dhe kur beson
Për të hapur krahët
hija e tij është ajo e një kryqi
Dhe kur ai beson se po shtrëngon lumturinë
e dërrmon
Jeta e tij është një divorc i çuditshme, i dhimbshëm
Nuk ekzistojnë dashuri të lumtura
Jeta e tij i ngjan atyre ushtarëve të çarmatosur
Që ishin përgatitur për një fat tjetër, ndryshe
Që mund t’u shërbejnë atyre që zgjohen në mëngjes
Atyre që në mbrëmje gjenden përtacë inertë
I thoni këto fjalë
Jeta ime
Dhe mbani lotët
Nuk ka dashuri të lumtura
Dashuria ime e bukur
e shtrenjtë dashuria ime
loti im
Unë të mbaj vetë si një zog të plagosur
Dhe ata pa kuptuar na shohin të kalojmë
Duke më përsëritur fjalët që kam thurur
Dhe që për sytë e tu të mëdhenj
kaq shpejt vdiqën
Nuk ekzistojnë dashuri të lumtura
Nuk ekzistojnë dashuri që të mos jenë dhimbje
Nuk ekzistojnë dashuritë që s’torturojnë
Nuk ekzistojnë dashuri që s’lënë shenjën
Dhe jo më shumë se për ty dashuria për atdhe
Nuk ekzistojnë dashuri që nuk ushqehen me lot
Nuk ekzistojnë dashuri të lumtura
Por është dashuria jonë e ne të dyve