MOS MË LE

Nga: Jacques Brel
Përktheu: Rozafa Kelmendi

Mos më le
Mos më le

Mos më le
duhet harruar
çdo gjë që mund të harrohet
tashmë e shkuar
të harrojmë kohën e keqkuptimeve
dhe kohën e humbur
duhet ditur si
të harrojmë orët
që ndonjëherë vrasin
me goditjet e pse-së
zemrën e lumturisë
Mos më le
Mos më le
Mos më le
Mos më le

Unë do të dhurojë
perla të shiut
të ardhura nga vendet
ku as shi nuk ka
do ta gërmoj tokën
deri pas vdekjes sime
për t’a mbuluar trupin
me ari dhe dritë
do të bëj një mbretëri
ku dashuria do të jetë mbret
ku dashuria do të jetë ligj
mbretëreshë do të jeshë ti
Mos më le
Mos më le
Mos më le
Mos më le
Mos më le

unë do të shpikë për ty
fjalë të pakuptimta
që do t’i kuptosh ti
ty do të flas
për të dashuruarit- atje
që u panë dy herë
me zemrat e tyre në flakë
unë do të rrëfej
historinë e këtij mbreti
që vdiq se nuk mundi
të të takoj ty
Mos më le
Mos më le
Mos më le
Mos më le
Shpesh kemi parë
zjarre që rindezen
nga vullkan i lashtë
që mendohej i shuar
Duket se ka
toka të djegura
që japin më shumë drithë
se më i miri prill
Dhe kur mbrëmja të vijë
dhe qiellin të përflakë
e kuqja dhe e zeza
a s’martohen dot
Mos më le
Mos më le
Mos më le
Mos më le

Mos më le
më nuk do të qaj
më nuk do të flas
do të fshehem unë
veç për të parë ty
duke vallëzuar e buzëqeshur
dhe për të dëgjuar
tek këndon dhe qesh
më ler të jem për ty
hija e hijes tënde
hija e dorës tënde
hija e qenit tënd
Mos më le
Mos më le
Mos më le
Mos më le