Poezi nga: Ali Podrimja
Nuk di sa vjet u bënë
por unë u mësova më në fund
edhe me minj e gjarpërinj e engjuj
Bi e çohem
me nga një therrë të re
në këmbë të majtë
E rreth qafës sime të hollë
vazhdon të trashet
vezullima e tmerrshme e Thikës
Nuk më mashtrojnë më
as fjalët e urithit dhëmbëkali
në vesh që m`i pëshpërit
E shoh
Mall e kam
edhe këmishën e arnuar të Nënës
Tani për tani vetëm e di
se jetoj në mënyrë krejtësisht normale
dhe me vdekjen luaj si me kokë maceje