Poezi nga: Robert Burns
Përktheu: Servet Bytyçi
Lamtumirë përroje
ku lehtë fryn puhiza
Rreth kasolles vjetër
ku rrit shtatin Eliza
Asgjë s’vlen kujtimi
Asgjë s’më ngushëllon
Në gjoksin tim trishtimi
Brinjët mi shkallmon.
N’pranga i pashpresë
Zinxhirë në shpirt e duar
Ne çdo venë një zjarr
Në heshtje i dënuar .
Skllavin e dashurisë
S’e sheh s’e denjon ,
Por dhimbja e pamëshire
S’më vlen, s’më shpëton
Gjoksi më gufon
Dhimbje, psherëtimë
Zemra s’e tradhton
përjetë dashurinë
Në heshtje i duroj
dëshpërimin, vuajtjen
I mbushur plot brengë,
i mbushur plot mall
Elizë moj e dashur
A s’më dëgjon lutjen
Për hatër të Totit, a
Ti a nuk më fal .
…
Zëri yt si melodi
Se c’më mban peng më skllavëron
Por s’më trembin më jo ata sy
Se frika nga asgjë nuk më shpëton .
Si marinari jam i tmerruar
nga dora kur i ik timoni të shkretit
Dhe e përpin vorbull e mallkuar
E merr gjithçka në fund të detit