Poezi nga: Eugenio Montale
Përktheu: Mimoza Pulaj
Kushedi se një ditë do t’i flakim maskat
që mbi fytyrë mbajmë pa e ditur.
Prandaj është kaq e vështirë të njohim
njerëzit që takojmë.
Ndoshta ndër shumë, ndër miliona gjendet ai
fytyra e maska e të cilit përputhen
e vetëm ai do të mund të na tregonte fjalën
që e presim prej gjithmonë. Por e mundshme është
që ai vetë nuk e di dhuntinë e tij.
Kush e ka ditur, që i tillë qe,
pagoi për dhuratën e tij me belbëzim ose më keq.
Nuk ja vlente ta dinte, ta gjente. Emri i tij qe përherë
i pashqiptueshëm për shkaqe
jo vetëm fonetike. Shkenca
ka shumë më tepër për të bërë apo për të mos bërë.