Nga: Jim Morrison
Përktheu: Genci Muçollari
Oh, jam lodhur nga dyshimi
se rroj nën dritën
e njëfarë Jugu;
Lidhje mizore,
Shërbëtorët kanë fuqinë;
burra qenër dhe gratë e tyre mjerane,
mbulojnë me rrecka
marinarët tanë.
Jam lodhur nga fytyra të serta,
Që më ngulin sytë nga kulla TV,
Dua trëndafilë në kopshtin tim,
fëmijë mbretërorë, rubinë,
Tani do zenë vendin e të huajve
të abortuar në llum.
Këta mutantë, një vakt gjaku
për bimët që mbollëm.
Ata po na presin të shkojmë
te kopshti i veçuar.
A e dini sa e zbehtë
dhe me drithërimë t’dëshpëruar
vjen vdekja në një orë t’pazakontë
befas, pa na lajmëruar.
Vdekja na bën të gjithëve engjëj,
dhe na jep flatra te shpatullat
e lëmuara,
si kthetra korbi.
Mjaft më para, jo më veshje luksi,
Kjo Mbretëri e parë nga larg,
Duket më e mira,
derisa faqja tjetër,
të na zbulojë incestin,
dhe si të mos i bindemi
këtij ligji idiot.
Nuk do shkoj,
dua një festë miqsh
Në Familjen e Madhe.
