Poezi nga: Wallace Stevens
Përktheu: Faslli Haliti
Joshja, të veshurit, në orën e vonë
Kafe dhe portokall mbi karrigen në diell,
Liria e gjelbër e një papagalli,
Mbi një tapet shkrihen për t’u përhapur
Heshtje të një sakrifikimi arkaik.
Ajo ëndërron dhe s’e duron
dhunimin e zi të rrënojës, pothuaj të qetë, antike,
Që midis llambave ujore errësohet.
Portokallët e thartë dhe krahët jeshil në të artë
Duken pjesë e një kortezhi funebër
Që zvarritet mbi ujë pa zhurmë.
Dita është si një oqean pa zë,
E qetë gjer te këmbët e tij zhurmuese
Fytyra të kthyera drejt Palestinës,
Mbretëri memece e gjakut dhe varrit.