Poezi nga: Julia De Burgos
Përktheu: Bajram Karabolli
U ndal jeta për të më parë tek po kaloj.
Mishin tim po humbisja atom për atom
dhe shpirti po më rrëshqiste pak nga pak.
Si një pelegrin, u enda për çaste të gjata.
Vazhdova përgjatë asaj rruge si endacake
Asaj rruge që brenda meje shtrihej,
dhe futej në thellësi të intimitetit tim.
Kalëruar me veten hijen e kohës ndoqa
dhe u bëra një peizazh larg vizionit tim.
Larg nga fjalët mesazhin e vura re.
E ndjeva jetën dhe kokën ktheva pas
një sipërfaqe me ngjyra dhe forma pashë.
Në tokë pashë hijen që largohej nga njeriu.