E vërteta është, se studiuesit nuk janë të interesuar në atë që paraja në vetvete ndikon në lumturinë, por përkundrazi, përdorin të ardhurat e masave si një prokurë e standardeve të jetesës materiale.
Të ardhurat e një personi përkthehen në mundësitë e kohës së lirë, sigurisë psikologjike, komoditetit dhe sigurimit të nevojave themelore. Edhe mes laikëve, interesi për rrethanat materiale dhe lumturinë është i ashpër. Për fat të keq, shumë njerëz nuk kanë të njëjtin kuptim mbi rezultatet e këtij kërkimit.
Keqkuptimet dhe konkluzionet janë aty. Askund tjetër nuk është kjo më e qartë, përveçse në rastin e “Paradoksit Easterlin: Shumë keq, është gabim”.
Paradoksi Easterlin është një rebus i identifikuar nga ekonomisti Richard Easterlin (1970). Easterlin vuri re se rritja ekonomike nuk është e lidhur fort me përfitimet në lumturi. Kjo ndodh në vende si Japonia dhe Shtetet e Bashkuara ku me pasurimin pas Luftës së Dytë Botërore, ata nuk gëzojnë të njëjtën rritje në lumturi. Në veçanti, Easterlin dhe të tjerët argumentuan se mungesa e lumturisë mund të shpjegohet nga “rutina hedonike.” Ky është një fenomen që ndodh natyrshëm kur njerëzit përshtaten me rrethanat e reja. Në rastin e të ardhurave, për shembull, është bukur në fillim, por ju përshtateni dhe pastaj duhet të paguani për një ide të re të kënaqësisë. Ky përfundim ka qenë një lajm i mirëpritur për ata që janë skeptikë për rritjen e materializmit dhe lajmi i Paradox Easterlin ka filtruar në gjuhën e folur publike. Por, për fat të keq kjo nuk është, teknikisht, e vërtetë.
Një numër botimesh në dekadën e fundit, kanë rivlerësuar Paradoksin Easterlin me rezultate të ngatërruara. Më i fundit i tyre dhe ndoshta më i tmerrshmi e të gjithë, u botua në vitin 2013 nga Ed Diener dhe kolegët e tij në Revistën e Personalitetit dhe Psikologjisë Sociale. Duke përdorur një mostër që paraqet demografikisht planetin (më shumë se 100 mijë njerëz nga më shumë se 140 kombe) hulumtuesit pyetën dy pyetje të thjeshta: A parashikon lumturi rritja e GDP, dhe a fitimet në të ardhurat familjare me kalimin e kohës a parashikojnë lumturi? Rezulton se këto dy masa të veçanta financiare kanë dhënë rezultate të ndryshme. Rritja e GDP-së nuk ka gjasa të parashikojë përmirësime në lumturi. Të ardhurat familjare, nga ana tjetër, janë një matës më i mirë se sa ndryshimet në të ardhurat që në të vërtetë ndikojnë individët. Rritjet në të ardhurat familjare, ndryshe nga GDP-së, parashikonin përfitime në lumturi.
Studimet nuk japin një dekret përfundimtar në lidhje me çështjet morale të tilla si materializmi. Konsumizmi i shfrenuar ende mund të jetë një vrimë e zezë emocionale me pasoja mjedisore, por Paradoksi Easterlin nuk është argumenti më i mirë për këtë rast. /Telegrafi/