Sipas këtij studimi, vetmia mund të jetë në ADN-në tuaj.
Për dekada me radhë shkencëtarët janë munduar të kuptojnë se përse vetmia i prekë disa njerëz më shumë se të tjerët dhe shumë janë përpjekur të gjejnë një lidhje të kësaj me gjenetikën, transmeton Telegrafi.
Por tani hulumtuesit kanë ofruar një përgjigje shumë interesante rreth vetmisë – ata kanë zbuluar se ambienti jonë është ndër indikatorët më të fuqishëm në ndjenjat që i kemi.
Ata gjithashtu kanë zbuluar se gjenet e caktuara i bëjnë disa persona më vigjilent ndaj lidhjeve sociale, gjë që shkakton depresionin kur ata ndjehen të neglizhuar.
Këto ndjenja rriten në mënyrë dramatike nëse personi ka stil të pashëndetshëm të jetës, gjë që ndikon në shëndetin e tyre fizik dhe mendor.
Arsyet që i kanë shpirë shkencëtarët të ndërlidhin gjenetikën me vetminë është fakti se personat e vetmuar, të cilët kishin numrin e njëjtë të miqve të ngushtë dhe familjarëve me persona tjerë, ishin ndjerë se struktura e tyre shoqërore nuk është aq adekuate sa e tjerëve.
Pra, edhe në rrethana krejtësisht të njëjta, disa persona kishin pasur tendenca të jenë më të vetmuar se të tjerët. Kjo dhe zbulimet tjera kishin bërë që hulumtuesin të thonë se vetmia mund të jetë e trashëgueshme me neuroticizmin – gjendje emocionale negative në periudha afatgjata – dhe me depresionin.
Në fakt, studimet tregojnë se vetmia është parashikues më i saktë i vdekjes së parakohshme sesa obeziteti.
Ndër gjërat më intrige të këtij studimi ishte zbulimi se truri i njeriut reagon ndaj vetmisë në të njëjtën mënyrë që truri i përgjigjet dhimbjes.
Dhimbja fizike na paralajmëron për një dëm potencial në inde dhe na motivon të kujdesemi për trupin – e njëjta gjë ndodhë edhe me vetminë që na paralajmëron për një dëm në ‘trupat tonë social’. /Telegrafi/