Poezi nga: Luis Cernuda
Përktheu: Maksim Rakipaj
Furishëm fryn era
që nga deti vjen, e para
oshëtimë i ngjitet
heshtjes së natës.
Vetëm në shtrat rri dëgjon
si troket me këmbëngulje në dritare,
qan me dënesë dhe thërret,
si një i humbur, i shkretë.
Por nuk të lë era pa gjumë,
por një tjetër më shumë,
brenda teje burgosur sot
dhe erë e lirë, vetëm sa ta kujton.