Poezi nga: Marina Tsvetaeva
Përktheu: Maksim Rakipaj
Do vijë dita, o mrekullia ime
Që për ty do t’mbetem vetëm ndër kujtime.
Atje, në kujtesën tënde sykaltër,
Si diçka e turbullt, e largët, e largët.
Këtë hundën time ke për ta harruar
Edhe ballin, me tym cigaresh rrethuar,
Qeshjen time, kur nga gazi, kur nga halli,
Qintshet, nga duart e mia prej hamalli,
Unazat e argjendta, këndin ku rrija
Dhe ç’kisha si të shenjtë, shkrimet e mia …
Atë vit të tmerrshëm, kur mbetëm keq shumë,
Ti e vogël fare, shumë e re unë.