Poezi nga: Bajram Mjeku
E pranoj. Ishte kohë e bukur.
Ishin ditët më të lumtura në vitet tetëdhjetë
Kishim flokë të gjata, xhinse të ngushtë
Dhe mbanim portretet e Floydëve në gjoks.
Vajzat në modë mbanin gërsheta
Minifundet thoshin janë në trend.
Na thërrisnin rokerë të marrë
Vetëm pse mbanim kitarë
Dhe kishim gramafonë
Mbi të cilët sillej magjia e zezë.
Nuk i harroj kurrë
Ditët më të lumtura të jetës sonë
Një mbrëmje me afsh e putha Hana N.
Të lutem, bëj kujdes më tha
Puthjet publike më rrëzëllejnë në trans.
Përnjëmend ishte kohë e bukur
Folku i mplakur u nis për në muze
Roku e ndërtonte obeliskun e vet.
*
Vetëm pak kohë më vonë
Sheshi i Republikës papritur u përgjak.
Djemtë nga fanelat ndërruan Flojdët
Çe Gevarën gravuan në gjoks
Vajzat shprishën gërshetat
Ndërruan minifundet
Dhe nisën të mbajnë zi për heronjtë.
Rrugët për një kohë u boshatisën
Tanket pushtuan skenën e rokerëve
Kitarat u përgjakën, jeta u bë e trishtë.
The dogs of war papritur hyri në modë
Të lehurat dilnin nga magjia e zezë
O Zot si u bënë qentë pjesë e jetës sonë.
Papritur socrealizmi u rishfaq sërish
Ibe Palikuqet kuq na e bënin jetën,
Vojo Kushët aktronin bomba përmbi tank.
E pranoj. Ishte kohë e bukur.
Ishin ditët më të lumtura në vitet tetëdhjetë
Kishim flokë të gjata, xhinse të ngushtë
Dhe mbanim portretet e Floydëve në gjoks.
* Titulli i inspiruar nga kënga bendit legjendar Pink Floyd