Poezi nga: Oscar Wilde
Përktheu: Maksim Rakipaj
Rrënim na lenë stinët pasi shkojnë,
Narcizi herët në pranverë çfaqet,
Pa u skuqur trëndafili nuk thahet
Dhe vjeshtës manushaqet lulëzojnë
Edhe dëborën shpon shafran i brishtë
Dhe pemët nxjerrin gjethet përsëri,
Verës shiu harlis barin e ri
Dhe lopë, dele dhe kostarët grish.
Po ajo jetë që det i tërbuar
E ka rrënuar dhe natë e nxirë
Varros ditët që një nga një vdesin?
Dëshira, ndjenja, mendime që ndezin
Humbim shpejt dhe gjejmë kënaqësinë
Në lëvozhga kujtese të mbaruar.